آیه ۱۱ سوره شمس: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۱ سوره شمس''' یازدهمین [[آیه]] از نود و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۱ سوره شمس''' یازدهمین [[آیه]] از نود و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. به دنبال آیات پیشین، در این آیه به یک نمونه از انسان‌هایی که نفس خود را پاکیزه نکردند؛ اشاره می‌شود. به گزارش مکارم مفسر شیعی، «[[قوم ثمود]]» گروهی بودند که در زمان [[صالح]] زندگی می‌کردند و با اینکه [[نعمت]]<nowiki/>ها و امکانات فراوانی در اختیار داشتند؛ از آنها در راه نافرمانی خدا و کفران نعمات او استفاده می‌کردند و سر به طغیان برداشتند. سرانجام [[خداوند]] نیز آنان را با صاعقه‌ای نابود کرد و از بین برد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که به دنبال آیات پیشین، در این آیه به یک نمونه از انسان‌هایی که نفس خود را پاکیزه نکردند؛ اشاره می‌شود. به گزارش او «قوم ثمود» گروهی بودند که در زمان صالح زندگی می‌کردند و با اینکه نعمتها و امکانات فراوانی در اختیار داشتند؛ از آنها در راه نافرمانی خدا و کفران نعمات او استفاده می‌کردند و سر به طغیان برداشتند. سرانجام خداوند نیز آنان را با صاعقه‌ای نابود کرد و از بین برد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۵۴|ج=۲۷}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۴:۴۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | شمس | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۵ | ||||
| شماره آیه | ۱۱ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱ سوره شمس یازدهمین آیه از نود و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. به دنبال آیات پیشین، در این آیه به یک نمونه از انسان‌هایی که نفس خود را پاکیزه نکردند؛ اشاره می‌شود. به گزارش مکارم مفسر شیعی، «قوم ثمود» گروهی بودند که در زمان صالح زندگی می‌کردند و با اینکه نعمتها و امکانات فراوانی در اختیار داشتند؛ از آنها در راه نافرمانی خدا و کفران نعمات او استفاده می‌کردند و سر به طغیان برداشتند. سرانجام خداوند نیز آنان را با صاعقه‌ای نابود کرد و از بین برد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«قوم ثمود از روی سرکشی خود (آن‌را) دروغ انگاشتند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«قوم ثمود با طغیانش انکار پیشه کرد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که به دنبال آیات پیشین، در این آیه به یک نمونه از انسان‌هایی که نفس خود را پاکیزه نکردند؛ اشاره می‌شود. به گزارش او «قوم ثمود» گروهی بودند که در زمان صالح زندگی می‌کردند و با اینکه نعمتها و امکانات فراوانی در اختیار داشتند؛ از آنها در راه نافرمانی خدا و کفران نعمات او استفاده می‌کردند و سر به طغیان برداشتند. سرانجام خداوند نیز آنان را با صاعقه‌ای نابود کرد و از بین برد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره شمس، نود و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره قدر و پیش از سوره بروج نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۷۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۹۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۵۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره شمس»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۵۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
