![]() |
مسابقه سال اسلامیکال |
همزمان با آغاز ماه رمضان، مسابقه سال اسلامیکال با هدف معرفی اسلامیکال و توسعه مقالات در زمینه اسلامی آغاز شدهاست. علاقهمندان به شرکت در این مسابقه میتوانند تا پایان ماه رمضان ۱۴۴۶ قمری برای آن نامنویسی کنند. فهرستی از مقالات پیشنهادی جهت ایجاد در اینجا وجود دارد |
آیه ۸ سوره شمس
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | شمس | ||||
تعداد آیات سوره | ۱۵ | ||||
شماره آیه | ۸ | ||||
شماره جزء | ۳۰ | ||||
شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸ سوره شمس هشتمین آیه از نود و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه به این نکته اشاره میشود که خداوند خیر و شر را به انسانها الهام میکند. به عقیده مکارم مفسر شیعی، به واسطه دو نعمت عقل و وجدان که خداوند به انسان بخشیده است؛ او بدی و خوبی را تشخیص میدهد و سپس بر اساس آن و به انتخاب خودش مسیر حرکت را برمیگزیند. حال اگر در راه خوبیها گام نهد؛ به سعادت و کمال میرسد و اگر مسیر بدیها و شهوات را برگزیند؛ در انتها شقاوت و سوء عاقبت نصیبش خواهد شد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا
![]()
![]()
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«سپس بدو گناه و تقوا را الهام کرده»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آنگاه نافرمانی و پرهیزگاریاش را در آن الهام کرد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که در این آیه به این نکته اشاره میشود که خداوند خیر و شر را به انسانها الهام میکند. به عقیده مکارم مفسر شیعی، به واسطه دو نعمت عقل و وجدان که خداوند به انسان بخشیده است؛ او بدی و خوبی را تشخیص میدهد و سپس بر اساس آن و به انتخاب خودش مسیر حرکت را برمیگزیند. حال اگر در راه خوبیها گام نهد؛ به سعادت و کمال میرسد و اگر مسیر بدیها و شهوات را برگزیند؛ در انتها شقاوت و سوء عاقبت نصیبش خواهد شد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره شمس، نود و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره قدر و پیش از سوره بروج نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۷۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۹۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۴۵–۴۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره شمس»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۵۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.