آیه ۲۰ سوره لیل: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیه‌های مکی قرآن using HotCat) |
(ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۰ سوره لیل''' بیستمین [[آیه]] از نود و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۲۰ سوره لیل''' بیستمین [[آیه]] از نود و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به این نکته اشاره شده است که هدف [[مؤمنان]] از انفاقشان جلب رضای [[خداوند]] است. بنابه نظر [[تفسیر قرآن|مفسران]]، [[انفاق]] [[مؤمنان]] با[[تقوا]] نه از روی [[ریا]]<nowiki/>ست و نه به خاطر تشکر از خدمات مردم می‌باشد؛ بلکه انگیزه آن تنها جلب رضای خداوند است و به همین جهت است که انفاق‌هایشان دارای ارزشی فوق‌العاده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به این نکته اشاره شده است که هدف مؤمنان از انفاقشان جلب رضای خداوند است. بنابه نظر مفسران، انفاق مؤمنان باتقوا نه از روی ریاست و نه به خاطر تشکر از خدمات مردم می‌باشد؛ بلکه انگیزه آن تنها جلب رضای خداوند است و به همین جهت است که انفاق‌هایشان دارای ارزشی فوق‌العاده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۸۳|ج=۲۷}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | لیل | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۱ | ||||
| شماره آیه | ۲۰ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۰ سوره لیل بیستمین آیه از نود و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به این نکته اشاره شده است که هدف مؤمنان از انفاقشان جلب رضای خداوند است. بنابه نظر مفسران، انفاق مؤمنان باتقوا نه از روی ریاست و نه به خاطر تشکر از خدمات مردم می‌باشد؛ بلکه انگیزه آن تنها جلب رضای خداوند است و به همین جهت است که انفاق‌هایشان دارای ارزشی فوق‌العاده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بلکه برای کسب رضایت پروردگار والاترش می‌بخشد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«[و نمی‌کند آنچه می‌کند] مگر در طلب خشنودی پروردگار بلندمرتبه‌اش»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به این نکته اشاره شده است که هدف مؤمنان از انفاقشان جلب رضای خداوند است. بنابه نظر مفسران، انفاق مؤمنان باتقوا نه از روی ریاست و نه به خاطر تشکر از خدمات مردم می‌باشد؛ بلکه انگیزه آن تنها جلب رضای خداوند است و به همین جهت است که انفاق‌هایشان دارای ارزشی فوق‌العاده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره لیل، نود و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره اعلی و پیش از سوره فجر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۸۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۰۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۸۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره لیل»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۵۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
