آیه ۱۱ سوره أعلی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (Shahroudi صفحهٔ آیه ۱۱ سوره اعلی را به آیه ۱۱ سوره أعلی منتقل کرد) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۱ سوره اعلی''' یازدهمین [[آیه]] از هشتاد و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۱ سوره اعلی''' یازدهمین [[آیه]] از هشتاد و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. به دنبال آیه قبلی، «اشقی» دومین گروه از مردم هستند که در برابر تذکر و موعظه [[محمد|پیامبر اسلام]] از او دوری می‌کردند. براساس برخی [[روایات اسلامی|روایات]]، آیه قبل دربارهٔ «[[عبدالله بن ام مکتوم]]» و آیه مورد بحث، در مورد «[[ولید بن مغیره]]» و «[[عتبة بن ربیعه]]» نازل شده است. به نظر بعضی از مفسران، منظور از اشقی دشمنان و مخالفان حق هستند که تنها ثمره تذکر برای آنان اتمام حجت است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که به دنبال آیه قبلی، «اشقی» دومین گروه از مردم هستند که در برابر تذکر و موعظه پیامبر اسلام از او دوری می‌کردند. براساس برخی روایات، آیه قبل دربارهٔ «عبدالله بن ام مکتوم» و آیه مورد بحث، در مورد «ولید بن مغیره» و «عتبة بن ربیعه» نازل شده است. به نظر بعضی از مفسران، منظور از اشقی دشمنان و مخالفان حق هستند که تنها ثمره تذکر برای آنان اتمام حجت است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۹۸–۳۹۹|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | أعلی | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۹ | ||||
| شماره آیه | ۱۱ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱ سوره اعلی یازدهمین آیه از هشتاد و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. به دنبال آیه قبلی، «اشقی» دومین گروه از مردم هستند که در برابر تذکر و موعظه پیامبر اسلام از او دوری می‌کردند. براساس برخی روایات، آیه قبل دربارهٔ «عبدالله بن ام مکتوم» و آیه مورد بحث، در مورد «ولید بن مغیره» و «عتبة بن ربیعه» نازل شده است. به نظر بعضی از مفسران، منظور از اشقی دشمنان و مخالفان حق هستند که تنها ثمره تذکر برای آنان اتمام حجت است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَيَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و بدبخت‌ترین فرد از آن دوری خواهد گزید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و شقاوت‌پیشه از آن دوری کند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که به دنبال آیه قبلی، «اشقی» دومین گروه از مردم هستند که در برابر تذکر و موعظه پیامبر اسلام از او دوری می‌کردند. براساس برخی روایات، آیه قبل دربارهٔ «عبدالله بن ام مکتوم» و آیه مورد بحث، در مورد «ولید بن مغیره» و «عتبة بن ربیعه» نازل شده است. به نظر بعضی از مفسران، منظور از اشقی دشمنان و مخالفان حق هستند که تنها ثمره تذکر برای آنان اتمام حجت است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره اعلی، هشتاد و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تکویر و پیش از سوره لیل نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۳۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۳۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۳۹۸–۳۹۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره اعلی»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۵۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
