آیه ۱۰ سوره تکویر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۰ سوره تکویر''' دهمین [[آیه]] از هشتاد و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. به دنبال مباحث پیشین، این آیه به یکی از مراحل حسابرسی اعمال در رستاخیز می‌پردازد و به گشوده شدن نامه اعمال اشاره می‌کند. گشوده شدن | '''آیه ۱۰ سوره تکویر''' دهمین [[آیه]] از هشتاد و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. به دنبال مباحث پیشین، این آیه به یکی از مراحل حسابرسی اعمال در رستاخیز می‌پردازد و به گشوده شدن نامه اعمال اشاره می‌کند. گشوده شدن نامه‌های اعمال در [[قیامت]] هم در برابر چشم صاحبان آنهاست تا خودشان بخوانند و هم در مقابل دیگران است تا تشویقی برای نیکوکاران و مجازاتی برای بدکاران باشد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که به دنبال مباحث پیشین، این آیه به یکی از مراحل حسابرسی اعمال در رستاخیز می‌پردازد و به گشوده شدن نامه اعمال اشاره می‌کند. | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که به دنبال مباحث پیشین، این آیه به یکی از مراحل حسابرسی اعمال در رستاخیز می‌پردازد و به گشوده شدن نامه اعمال اشاره می‌کند. «صحف» (جمع صحیفه) در اصل به معنی چیز گسترده است و سپس به الواح و کاغذهایی که روی آن مطالبی را می‌نویسند؛ گفته شده است. گشوده شدن نامه‌های اعمال در قیامت هم در برابر چشم صاحبان آنهاست تا خودشان بخوانند و هم در مقابل دیگران است تا تشویقی برای نیکوکاران و مجازاتی برای بدکاران باشد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۸۰–۱۸۱|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع قیامت]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۳۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | تکویر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۹ | ||||
| شماره آیه | ۱۰ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۰ سوره تکویر دهمین آیه از هشتاد و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. به دنبال مباحث پیشین، این آیه به یکی از مراحل حسابرسی اعمال در رستاخیز می‌پردازد و به گشوده شدن نامه اعمال اشاره می‌کند. گشوده شدن نامه‌های اعمال در قیامت هم در برابر چشم صاحبان آنهاست تا خودشان بخوانند و هم در مقابل دیگران است تا تشویقی برای نیکوکاران و مجازاتی برای بدکاران باشد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و هنگامی‌که نامه‌های اعمال گشوده شود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و چون کارنامه‌ها گشوده شود»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که به دنبال مباحث پیشین، این آیه به یکی از مراحل حسابرسی اعمال در رستاخیز می‌پردازد و به گشوده شدن نامه اعمال اشاره می‌کند. «صحف» (جمع صحیفه) در اصل به معنی چیز گسترده است و سپس به الواح و کاغذهایی که روی آن مطالبی را می‌نویسند؛ گفته شده است. گشوده شدن نامه‌های اعمال در قیامت هم در برابر چشم صاحبان آنهاست تا خودشان بخوانند و هم در مقابل دیگران است تا تشویقی برای نیکوکاران و مجازاتی برای بدکاران باشد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره تکویر، هشتاد و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تبت و پیش از سوره اعلی نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره تکویر، یک آیه (آیه ۲۸ سوره تکویر) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۶۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۴۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۱۸۰–۱۸۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره تکویر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۳۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
