بدون تصویر

آیه ۲۰ سوره تکویر: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه}}
{{جعبه اطلاعات آیه}}


'''آیه ۲۰ سوره تکویر''' بیستمین [[آیه]] از هشتاد و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث به صاحب قدرت و منزلت بودن [[جبرئیل]] در نزد [[الله|پروردگار]] اشاره شده است. عبارت «ذی قوّه» به این دلیل آمده است که هر فرستاده‌ای باید در حدود رسالت خود دارای قدرت و عدم فراموشکاری باشد. «مَکین» نیز به کسی گفته شده که صاحب منزلت و مقام مهمی است. لذا هرکس که بخواهد نماینده شخص دیگری باشد؛ باید کاملا به او نزدیک باشد.  
'''آیه ۲۰ سوره تکویر''' بیستمین [[آیه]] از هشتاد و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث به صاحب قدرت و منزلت بودن [[جبرئیل]] در نزد [[الله|پروردگار]] اشاره شده است. عبارت «ذی قوّه» به این دلیل آمده است که هر فرستاده‌ای باید در حدود رسالت خود دارای قدرت و عدم فراموشکاری باشد. «مَکین» نیز به کسی گفته شده که صاحب منزلت و مقام مهمی است؛ لذا هرکس که بخواهد نماینده شخص دیگری باشد؛ باید کاملاً به او نزدیک باشد.


== متن ==
== متن ==
خط ۱۸: خط ۱۸:


== محتوا ==
== محتوا ==
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آیه مورد بحث به صاحب قدرت و منزلت بودن جبرئیل در نزد پروردگار اشاره شده است. به گزارش او، عبارت «ذی قوّه» به این دلیل آمده است که هر فرستاده‌ای باید در حدود رسالت خود دارای قدرت و عدم فراموشکاری باشد. «مَکین» نیز به کسی گفته شده که صاحب منزلت و مقام مهمی است. لذا هرکس که بخواهد نماینده شخص دیگری باشد؛ باید کاملا به او نزدیک باشد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۹۳-۱۹۴|ج=۲۶}}</ref>
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آیه مورد بحث به صاحب قدرت و منزلت بودن جبرئیل در نزد پروردگار اشاره شده است. به گزارش او، عبارت «ذی قوّه» به این دلیل آمده است که هر فرستاده‌ای باید در حدود رسالت خود دارای قدرت و عدم فراموشکاری باشد. «مَکین» نیز به کسی گفته شده که صاحب منزلت و مقام مهمی است؛ لذا هرکس که بخواهد نماینده شخص دیگری باشد؛ باید کاملاً به او نزدیک باشد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۹۳–۱۹۴|ج=۲۶}}</ref>


== شأن نزول و ترتیب ==
== شأن نزول و ترتیب ==
خط ۳۹: خط ۳۹:
{{ناوبری آیات}}
{{ناوبری آیات}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}


[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]
[[رده:آیه‌های با موضوع فرشته]]
[[رده:آیه‌های با موضوع عرش]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۰۸

آیه ۲۰ سوره تکویر
مشخصات قرآنی
نام سورهتکویر
تعداد آیات سوره۲۹
شماره آیه۲۰
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۱۷
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۲۰ سوره تکویر بیستمین آیه از هشتاد و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث به صاحب قدرت و منزلت بودن جبرئیل در نزد پروردگار اشاره شده است. عبارت «ذی قوّه» به این دلیل آمده است که هر فرستاده‌ای باید در حدود رسالت خود دارای قدرت و عدم فراموشکاری باشد. «مَکین» نیز به کسی گفته شده که صاحب منزلت و مقام مهمی است؛ لذا هرکس که بخواهد نماینده شخص دیگری باشد؛ باید کاملاً به او نزدیک باشد.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ آیهٔ ۲۰ از سورهٔ ۸۱ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«او نیرومند است و نزد خداوندِ صاحب عرش دارای منزلت والائی است»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«نیرومندی که نزد [خداوند] صاحب عرش، صاحب مقام است‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آیه مورد بحث به صاحب قدرت و منزلت بودن جبرئیل در نزد پروردگار اشاره شده است. به گزارش او، عبارت «ذی قوّه» به این دلیل آمده است که هر فرستاده‌ای باید در حدود رسالت خود دارای قدرت و عدم فراموشکاری باشد. «مَکین» نیز به کسی گفته شده که صاحب منزلت و مقام مهمی است؛ لذا هرکس که بخواهد نماینده شخص دیگری باشد؛ باید کاملاً به او نزدیک باشد.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره تکویر، هشتاد و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تبت و پیش از سوره اعلی نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره تکویر، یک آیه (آیه ۲۸ سوره تکویر) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.