آیه ۱۲ سوره واقعه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۲ سوره واقعه''' دوازدهمین [[آیه]] از پنجاه و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۲ سوره واقعه''' دوازدهمین [[آیه]] از پنجاه و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. [[قرآن]] در این آیه به جایگاه [[سابقون]] در [[آخرت]] اشاره کرده و چنین می‌گوید: «مقربان در باغ‌های پر[[نعمت]] [[بهشت]] هستند.» | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: بنابر متن آیه سابقونِ مقرب به درگاه [[خداوند]] در باغ‌های پر از نعمت بهشت ساکنند و از انواع نعمت‌های مادی و معنوی آنجا برخوردارند. به باور مکارم، این تعبیر می‌تواند اشاره به این نکته نیز باشد که باغ‌های بهشت تنها کانون و مرکز نعمت هستند و این باغ‌ها بر خلاف باغ‌های دنیا هیچ‌گونه زحمت و سختی برای صاحبان‌شان ندارند. همان‌طور که وضعیت مقربان با وضعیت‌شان در دنیا فرق می‌کند. چراکه در دنیا به خاطر مقام والایی که داشتند؛ مسئولیت‌های سنگینی را بر عهده داشته و زندگی دنیایی با رنج و سختی و زحمت فراوانی را پشت سر گذاشته‌اند. اما در آخرت زندگی‌شان سراسر با نعمت و آسایش است. به گزارش مکارم، منظور از «قرب» در اینجا «قرب مقامی» است نه «قرب مکانی». چراکه خداوند دارای مکان نیست و از ما به ما نزدیک‌تر است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۰۶|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۳۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | واقعه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۶ | ||||
| شماره آیه | ۱۲ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۲ سوره واقعه دوازدهمین آیه از پنجاه و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در این آیه به جایگاه سابقون در آخرت اشاره کرده و چنین می‌گوید: «مقربان در باغ‌های پرنعمت بهشت هستند.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«در باغ‌های پر ناز و نعمت (خواهند بود)»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«در بهشتهای پرناز و نعمت»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: بنابر متن آیه سابقونِ مقرب به درگاه خداوند در باغ‌های پر از نعمت بهشت ساکنند و از انواع نعمت‌های مادی و معنوی آنجا برخوردارند. به باور مکارم، این تعبیر می‌تواند اشاره به این نکته نیز باشد که باغ‌های بهشت تنها کانون و مرکز نعمت هستند و این باغ‌ها بر خلاف باغ‌های دنیا هیچ‌گونه زحمت و سختی برای صاحبان‌شان ندارند. همان‌طور که وضعیت مقربان با وضعیت‌شان در دنیا فرق می‌کند. چراکه در دنیا به خاطر مقام والایی که داشتند؛ مسئولیت‌های سنگینی را بر عهده داشته و زندگی دنیایی با رنج و سختی و زحمت فراوانی را پشت سر گذاشته‌اند. اما در آخرت زندگی‌شان سراسر با نعمت و آسایش است. به گزارش مکارم، منظور از «قرب» در اینجا «قرب مقامی» است نه «قرب مکانی». چراکه خداوند دارای مکان نیست و از ما به ما نزدیک‌تر است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره واقعه، پنجاه و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طه و پیش از سوره شعراء نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۸۱ و ۸۲) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره واقعه، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۳۹۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۲۰۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۲۰۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره واقعه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۴۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
