آیه ۳ سوره واقعه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳ سوره واقعه''' سومین [[آیه]] از پنجاه و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. این آیه به دگرگونی همه عالم هستی و از جمله انسان‌ها در آستانه [[قیامت]] اشاره دارد که با وقوع این حادثه، برخی گروه‌ها پایین آورده شده و گروه‌هایی را بالا می‌برند. | '''آیه ۳ سوره واقعه''' سومین [[آیه]] از پنجاه و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. این آیه به دگرگونی همه عالم هستی و از جمله انسان‌ها در آستانه [[قیامت]] اشاره دارد که با وقوع این حادثه، برخی گروه‌ها پایین آورده شده و گروه‌هایی را بالا می‌برند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: در آستانه قیامت حوادثی عظیم به وقوع می‌پیوندد که یکی از آنها «خافضه رافعه» است. به این معنا که گروهی از انسان‌ها (مستکبران و [[ظالمان]]) سقوط می‌کنند و [[مستضعفان]] و [[ | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: در آستانه قیامت حوادثی عظیم به وقوع می‌پیوندد که یکی از آنها «خافضه رافعه» است. به این معنا که گروهی از انسان‌ها (مستکبران و [[ظالمان]]) سقوط می‌کنند و [[مستضعفان]] و [[مؤمنان]] صالح به جایگاه رفیع و بالایی برده می‌شوند. سپس مکارم در ادامه [[روایتی]] را از [[سجاد|علی بن الحسین]] امام چهارم [[شیعیان]] در [[تفسیر قرآن|تفسیر]] این آیه می‌آورد: «رستاخیز خافضه است؛ چراکه به [[خدا]] [[سوگند]] دشمنان خدا را در [[دوزخ|آتش]] ساقط می‌کند و رافعه است؛ چراکه به خدا سوگند دوستان خدا را در [[بهشت]] بالا می‌برد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۰۰|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۳۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | واقعه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۶ | ||||
| شماره آیه | ۳ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳ سوره واقعه سومین آیه از پنجاه و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. این آیه به دگرگونی همه عالم هستی و از جمله انسان‌ها در آستانه قیامت اشاره دارد که با وقوع این حادثه، برخی گروه‌ها پایین آورده شده و گروه‌هایی را بالا می‌برند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«(گروهی را) پایین می‌آورد (و گروهی را) بالا می‌برد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«هم فرو دارنده[ی کافران] است و هم فرادارنده[ی مؤمنان]»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: در آستانه قیامت حوادثی عظیم به وقوع می‌پیوندد که یکی از آنها «خافضه رافعه» است. به این معنا که گروهی از انسان‌ها (مستکبران و ظالمان) سقوط می‌کنند و مستضعفان و مؤمنان صالح به جایگاه رفیع و بالایی برده می‌شوند. سپس مکارم در ادامه روایتی را از علی بن الحسین امام چهارم شیعیان در تفسیر این آیه می‌آورد: «رستاخیز خافضه است؛ چراکه به خدا سوگند دشمنان خدا را در آتش ساقط می‌کند و رافعه است؛ چراکه به خدا سوگند دوستان خدا را در بهشت بالا می‌برد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره واقعه، پنجاه و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طه و پیش از سوره شعراء نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۸۱ و ۸۲) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره واقعه، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۳۸۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۱۹۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۲۰۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره واقعه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۴۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
