بدون تصویر

آیه ۴۵ سوره واقعه: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه}}
{{جعبه اطلاعات آیه}}


'''آیه ۴۵ سوره واقعه''' چهل و پنجمین [[آیه]] از پنجاه و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید.
'''آیه ۴۵ سوره واقعه''' چهل و پنجمین [[آیه]] از پنجاه و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. اشاره آیه به نخستین دلیل گرفتاری «[[اصحاب الشمال]]» است که آنان در دنیا از افرادی بودند که مغرور و مست [[نعمت]] شده و از یاد [[آخرت]] غافل بودند.


== متن ==
== متن ==
خط ۱۸: خط ۱۸:


== محتوا ==
== محتوا ==
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه <ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱|ج=۱}}</ref>
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که [[قرآن]] در این آیه به دلیل گرفتار شدن جهنمیان به [[عذاب]]<nowiki/>های آخرتی اشاره کرده و اولین علت را «مترف بودن» آنان دانسته است. به گزارش مکارم، «مترف» از ماده (ترف) به معنای تنعم است و مترف به کسی گفته می‌شود که بر اثر فراوانی نعمت دچار [[غرور]] و غفلت می‌گردد. دربارهٔ نعمت نیز باید گفت در اینجا تنها نعمات مادی در نظر نیست؛ بلکه نعمت‌هایی مانند جوانی، سلامتی، امنیت و عمر نیز نعمت‌های خداوند محسوب می‌شوند و اگر باعث غفلت و غرور گردند؛ سرچشمه اصلی [[گناهان]] خواهند بود و تبدیل به وزر و وبال انسان در [[قیامت]] خواهند شد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۳۰|ج=۲۳}}</ref>


== شأن نزول و ترتیب ==
== شأن نزول و ترتیب ==
خط ۳۹: خط ۳۹:
{{ناوبری آیات}}
{{ناوبری آیات}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۸

آیه ۴۵ سوره واقعه
مشخصات قرآنی
نام سورهواقعه
تعداد آیات سوره۹۶
شماره آیه۴۵
شماره جزء۲۷
شماره حزب۱۰۷
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۴۵ سوره واقعه چهل و پنجمین آیه از پنجاه و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. اشاره آیه به نخستین دلیل گرفتاری «اصحاب الشمال» است که آنان در دنیا از افرادی بودند که مغرور و مست نعمت شده و از یاد آخرت غافل بودند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَٰلِكَ مُتْرَفِينَ آیهٔ ۴۵ از سورهٔ ۵۶ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«آنان پیش از این خوشگذران بوده‌اند»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«ایشان پیش از این نازپرورده بودند»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در این آیه به دلیل گرفتار شدن جهنمیان به عذابهای آخرتی اشاره کرده و اولین علت را «مترف بودن» آنان دانسته است. به گزارش مکارم، «مترف» از ماده (ترف) به معنای تنعم است و مترف به کسی گفته می‌شود که بر اثر فراوانی نعمت دچار غرور و غفلت می‌گردد. دربارهٔ نعمت نیز باید گفت در اینجا تنها نعمات مادی در نظر نیست؛ بلکه نعمت‌هایی مانند جوانی، سلامتی، امنیت و عمر نیز نعمت‌های خداوند محسوب می‌شوند و اگر باعث غفلت و غرور گردند؛ سرچشمه اصلی گناهان خواهند بود و تبدیل به وزر و وبال انسان در قیامت خواهند شد.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره واقعه، پنجاه و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طه و پیش از سوره شعراء نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۸۱ و ۸۲) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره واقعه، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.