آیه ۱ سوره تکویر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیه‌های مکی قرآن using HotCat) |
|||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱ سوره تکویر''' یکمین [[آیه]] از هشتاد و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱ سوره تکویر''' یکمین [[آیه]] از هشتاد و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. موضوع اصلی در آیات ابتدایی [[سوره تکویر]]، اشاره به هم ریختن نظام کنونی دنیاست که در [[قرآن]] به عنوان نشانه‌های وقوع [[قیامت]] معرفی می‌شوند. این نشانه‌ها در ۸ آیه متوالی بیان شده‌اند که اولین آنها در اینجا تاریک شدن نور خورشید است. در آستانه رستاخیز کره خورشید با آنهمه گرما و حرارت، به سردی و خاموشی می‌گراید و نور آن تاریک می‌شود. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که موضوع اصلی در آیات ابتدایی سوره تکویر، اشاره به هم ریختن نظام کنونی دنیاست که در قرآن به عنوان نشانه‌های وقوع قیامت معرفی می‌شوند. این نشانه‌ها در ۸ آیه متوالی بیان شده‌اند که اولین آنها در اینجا تاریک شدن نور خورشید است. «کورّت» (از ماده تکویر) در اصل به معنی پیچیدن و جمع کردن چیزی است. گاهی در لغت به معنای تاریک شدن و افکندن گفته شده است و منظور از آن در این آیه پیچیده شدن نور خورشید، تاریک شدن و جمع شدن حجم آن است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۷۰–۱۷۱|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع خورشید]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع قیامت]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۳۱
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | تکویر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۹ | ||||
| شماره آیه | ۱ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱ سوره تکویر یکمین آیه از هشتاد و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. موضوع اصلی در آیات ابتدایی سوره تکویر، اشاره به هم ریختن نظام کنونی دنیاست که در قرآن به عنوان نشانه‌های وقوع قیامت معرفی می‌شوند. این نشانه‌ها در ۸ آیه متوالی بیان شده‌اند که اولین آنها در اینجا تاریک شدن نور خورشید است. در آستانه رستاخیز کره خورشید با آنهمه گرما و حرارت، به سردی و خاموشی می‌گراید و نور آن تاریک می‌شود.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به نام خداوند بخشندة مهربان، هنگامی‌که خورشید درهم پیچیده شود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به نام خداوند بخشنده مهربان، آنگاه که خورشید تاریک شود»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که موضوع اصلی در آیات ابتدایی سوره تکویر، اشاره به هم ریختن نظام کنونی دنیاست که در قرآن به عنوان نشانه‌های وقوع قیامت معرفی می‌شوند. این نشانه‌ها در ۸ آیه متوالی بیان شده‌اند که اولین آنها در اینجا تاریک شدن نور خورشید است. «کورّت» (از ماده تکویر) در اصل به معنی پیچیدن و جمع کردن چیزی است. گاهی در لغت به معنای تاریک شدن و افکندن گفته شده است و منظور از آن در این آیه پیچیده شدن نور خورشید، تاریک شدن و جمع شدن حجم آن است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره تکویر، هشتاد و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تبت و پیش از سوره اعلی نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره تکویر، یک آیه (آیه ۲۸ سوره تکویر) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۶۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۴۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۱۷۰–۱۷۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره تکویر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۳۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
