آیه ۱۴ سوره تکویر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۴ سوره تکویر''' چهاردهمین [[آیه]] از هشتاد و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. این آیه در حقیقت مکمل تمام آیات پیشین است و در آن به تجسم اعمال انسان‌ها در رستاخیز اشاره شده است. موضوع حاضر شدن اعمال و علم شهودی انسان نسبت به آنها، در [[ | '''آیه ۱۴ سوره تکویر''' چهاردهمین [[آیه]] از هشتاد و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. این آیه در حقیقت مکمل تمام آیات پیشین است و در آن به تجسم اعمال انسان‌ها در رستاخیز اشاره شده است. موضوع حاضر شدن اعمال و علم شهودی انسان نسبت به آنها، در [[آیه ۴۹ سوره کهف]] و آیات [[آیه ۷ سوره زلزال|۷]] و [[آیه ۸ سوره زلزال|۸ سوره زلزال]] نیز آمده که نشان‌دهنده این مطلب است که هرگز عمل انسان نابود نمی‌شود؛ بلکه به صورت‌های مناسب با جهان آخرت مجسم می‌گردد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که این آیه در حقیقت مکمل تمام آیات پیشین است و در آن به تجسم اعمال انسان‌ها در رستاخیز اشاره شده است. موضوع حاضر شدن اعمال و علم شهودی انسان نسبت به آنها، در | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که این آیه در حقیقت مکمل تمام آیات پیشین است و در آن به تجسم اعمال انسان‌ها در رستاخیز اشاره شده است. موضوع حاضر شدن اعمال و علم شهودی انسان نسبت به آنها، در آیه ۴۹ سوره کهف و آیات ۷ و ۸ سوره زلزال نیز آمده که نشان‌دهنده این مطلب است که هرگز عمل انسان نابود نمی‌شود؛ بلکه به صورت‌های مناسب با جهان آخرت مجسم می‌گردد؛ لذا در اینجا [[قرآن]] می‌گوید: «عَلِمَتْ نَفْسٌ ما أَحْضَرَتْ» که این تعبیر به خوبی نشان می‌دهد که همه اعمال انسان‌ها در آنجا حاضر می‌شود و آگاهی انسان نسبت به آنها همراه با شهود و مشاهده خواهد بود.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۸۳–۱۸۴|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع قیامت]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۳۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | تکویر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۹ | ||||
| شماره آیه | ۱۴ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۴ سوره تکویر چهاردهمین آیه از هشتاد و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. این آیه در حقیقت مکمل تمام آیات پیشین است و در آن به تجسم اعمال انسان‌ها در رستاخیز اشاره شده است. موضوع حاضر شدن اعمال و علم شهودی انسان نسبت به آنها، در آیه ۴۹ سوره کهف و آیات ۷ و ۸ سوره زلزال نیز آمده که نشان‌دهنده این مطلب است که هرگز عمل انسان نابود نمی‌شود؛ بلکه به صورت‌های مناسب با جهان آخرت مجسم می‌گردد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«هرکس آنچه را که آماده ساخته است می‌داند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«هر کس بداند که چه آماده ساخته است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که این آیه در حقیقت مکمل تمام آیات پیشین است و در آن به تجسم اعمال انسان‌ها در رستاخیز اشاره شده است. موضوع حاضر شدن اعمال و علم شهودی انسان نسبت به آنها، در آیه ۴۹ سوره کهف و آیات ۷ و ۸ سوره زلزال نیز آمده که نشان‌دهنده این مطلب است که هرگز عمل انسان نابود نمی‌شود؛ بلکه به صورت‌های مناسب با جهان آخرت مجسم می‌گردد؛ لذا در اینجا قرآن می‌گوید: «عَلِمَتْ نَفْسٌ ما أَحْضَرَتْ» که این تعبیر به خوبی نشان می‌دهد که همه اعمال انسان‌ها در آنجا حاضر می‌شود و آگاهی انسان نسبت به آنها همراه با شهود و مشاهده خواهد بود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره تکویر، هشتاد و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تبت و پیش از سوره اعلی نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره تکویر، یک آیه (آیه ۲۸ سوره تکویر) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۶۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۴۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۱۸۳–۱۸۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره تکویر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۳۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
