آیه ۱۲ سوره طارق: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیه‌های مکی قرآن using HotCat) |
(ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۲ سوره طارق''' دوازدهمین [[آیه]] از هشتاد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۲ سوره طارق''' دوازدهمین [[آیه]] از هشتاد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به زمینی که پس از باران شکافته شده و آماده رشد گیاهان می‌گردد؛ اشاره و سوگند یاد شده است. نظیر مضمون آیه مذکور، در [[آیه ۱۱ سوره ق]] با تعبیر «و احیینا به بلدة میتاً کذلک الخروج» آمده و اشاره به احیای زمین مرده پس از بارش باران، دلیلی بر [[معاد]] و رستاخیز عنوان شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که این آیه به زمینی که پس از باران شکافته شده و آماده رشد گیاهان می‌گردد؛ اشاره و سوگند یاد شده است. نظیر مضمون آیه مذکور، در آیه ۱۱ سوره ق با تعبیر «و احیینا به بلدة میتا کذلک الخروج» آمده و اشاره به احیای زمین مرده پس از بارش باران، دلیلی بر معاد و رستاخیز عنوان شده است. در لغت «صدع» به معنای شکاف در جسم سخت و محکم گفته می‌شود که با توجه به عبارت «رجع» در [[آیه ۱۱ سوره طارق|آیه قبل]]، منظور از آن شکافته شدن زمین بعد از بارش باران می‌باشد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۷۳|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۱:۳۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طارق | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۷ | ||||
| شماره آیه | ۱۲ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۲ سوره طارق دوازدهمین آیه از هشتاد و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به زمینی که پس از باران شکافته شده و آماده رشد گیاهان می‌گردد؛ اشاره و سوگند یاد شده است. نظیر مضمون آیه مذکور، در آیه ۱۱ سوره ق با تعبیر «و احیینا به بلدة میتاً کذلک الخروج» آمده و اشاره به احیای زمین مرده پس از بارش باران، دلیلی بر معاد و رستاخیز عنوان شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و سوگند به زمین شکاف بردار»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و سوگند به زمین برشکافته به گیاه»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که این آیه به زمینی که پس از باران شکافته شده و آماده رشد گیاهان می‌گردد؛ اشاره و سوگند یاد شده است. نظیر مضمون آیه مذکور، در آیه ۱۱ سوره ق با تعبیر «و احیینا به بلدة میتا کذلک الخروج» آمده و اشاره به احیای زمین مرده پس از بارش باران، دلیلی بر معاد و رستاخیز عنوان شده است. در لغت «صدع» به معنای شکاف در جسم سخت و محکم گفته می‌شود که با توجه به عبارت «رجع» در آیه قبل، منظور از آن شکافته شدن زمین بعد از بارش باران می‌باشد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره طارق، هشتاد و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره بلد و پیش از سوره قمر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره طارق، یک آیه منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۲۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۲۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۳۷۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طارق»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۸۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
