آیه ۱۵ سوره تکویر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع قسم]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع ستاره]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۵۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | تکویر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۹ | ||||
| شماره آیه | ۱۵ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۵ سوره تکویر پانزدهمین آیه از هشتاد و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. به دنبال مباحث آیات قبلی که معاد، نشانه‌ها و مراحل مختلف آن بود؛ موضوع این آیات به بعد، حقانیت قرآن و راست‌گفتاری پیامبر اسلام است. در نخستین آیه، قسم خداوند به ستارگانی مطرح می‌شود که به سه وصف حرکت، پنهان شدن و بازگشت به موضع قبلی توصیف شده‌اند. این ستاره‌ها ۵ ستاره سیار یا سیاره‌اند که با چشم غیر مسلح دیده می‌شوند. مطابق حدیثی از علی بن ابی‌طالب این پنج ستاره (سیاره) زحل، مشتری، مریخ، زهره و عطارد هستند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«سوگند به ستارگانی که واپس می‌روند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«پس سوگند می‌خورم به اختران باز گردنده»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که به دنبال مباحث آیات قبلی که معاد و نشانه‌ها و مراحل مختلف آن بود؛ موضوع این آیات به بعد، حقانیت قرآن و راست‌گفتاری پیامبر اسلام است. در نخستین آیه، قسم خداوند به ستارگانی مطرح می‌شود که سه خصوصیت بارز دارند. بازگشت به جای قبلی، حرکت کردن و پنهان شدن توصیفاتی است که در این آیات گفته شده و اولین خصوصیت آنها در این آیه آمده است. از میان ستارگان و اجرام آسمانی ۵ ستاره سیار (سیاره) هستند که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده‌اند. این ستارگان در طول شب مرتباً در بین سایر اجرام آسمانی حرکت می‌کنند و تغییر موضع می‌دهند. مطابق حدیثی از علی بن ابی‌طالب این پنج ستاره (سیاره) زحل، مشتری، مریخ، زهره و عطارد هستند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره تکویر، هشتاد و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تبت و پیش از سوره اعلی نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره تکویر، یک آیه (آیه ۲۸ سوره تکویر) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۶۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۵۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۱۸۸–۱۹۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره تکویر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۳۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
