بدون تصویر

آیه ۱۲ سوره شمس: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ابرابزار)
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه}}
{{جعبه اطلاعات آیه}}


'''آیه ۱۲ سوره شمس''' دوازدهمین [[آیه]] از نود و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید.
'''آیه ۱۲ سوره شمس''' دوازدهمین [[آیه]] از نود و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به یکی از طغیان‌گری‌های «[[قوم ثمود]]» اشاره شده است که بر اساس گزارش مکارم مفسر شیعی، از میان این گروه شقی‌ترین آنها به‌پاخاست و ناقه [[صالح]] را کشت. کشتن ناقه که [[معجزه]] الهی محسوب می‌شده؛ در حقیقت اعلام جنگ با صالح و [[خداوند]] بوده است.


== متن ==
== متن ==
خط ۱۸: خط ۱۸:


== محتوا ==
== محتوا ==
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه <ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱|ج=۱}}</ref>
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به یکی از طغیان‌گری‌های «قوم ثمود» اشاره شده است که بر اساس گزارش مکارم، از میان این گروه شقی‌ترین آنها به‌پاخاست و ناقه صالح را کشت. کشتن ناقه که معجزه الهی محسوب می‌شده؛ در حقیقت اعلام جنگ با صالح و خداوند بوده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۵۵|ج=۲۷}}</ref>


== شأن نزول و ترتیب ==
== شأن نزول و ترتیب ==
خط ۳۹: خط ۳۹:
{{ناوبری آیات}}
{{ناوبری آیات}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}


[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۴:۴۳

آیه ۱۲ سوره شمس
مشخصات قرآنی
نام سورهشمس
تعداد آیات سوره۱۵
شماره آیه۱۲
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۱۹
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۲ سوره شمس دوازدهمین آیه از نود و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به یکی از طغیان‌گری‌های «قوم ثمود» اشاره شده است که بر اساس گزارش مکارم مفسر شیعی، از میان این گروه شقی‌ترین آنها به‌پاخاست و ناقه صالح را کشت. کشتن ناقه که معجزه الهی محسوب می‌شده؛ در حقیقت اعلام جنگ با صالح و خداوند بوده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا آیهٔ ۱۲ از سورهٔ ۹۱ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«آن‌گاه که بدبخت‌ترین ایشان برخاست و رفت»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«آنگاه که شقاوت‌پیشه‌ترینشان برپا خاست‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به یکی از طغیان‌گری‌های «قوم ثمود» اشاره شده است که بر اساس گزارش مکارم، از میان این گروه شقی‌ترین آنها به‌پاخاست و ناقه صالح را کشت. کشتن ناقه که معجزه الهی محسوب می‌شده؛ در حقیقت اعلام جنگ با صالح و خداوند بوده است.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره شمس، نود و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره قدر و پیش از سوره بروج نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.