آیه ۱۱ سوره لیل: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۱ سوره لیل''' یازدهمین [[آیه]] از نود و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، به انسان‌های بخیل هشدار داده شده است که بدانند این اموالی که برای خود ذخیره می‌کنند و در راه [[خدا]] [[انفاق]] نمی‌کنند؛ به حال آنها سودی ندارد و نمی‌تواند مانع از سقوط و هلاکت آنها در [[جهنم]] شود. | '''آیه ۱۱ سوره لیل''' یازدهمین [[آیه]] از نود و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، به انسان‌های بخیل هشدار داده شده است که بدانند این اموالی که برای خود ذخیره می‌کنند و در راه [[خدا]] [[انفاق]] نمی‌کنند؛ به حال آنها سودی ندارد و نمی‌تواند مانع از سقوط و هلاکت آنها در [[جهنم]] شود. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آیه مورد بحث، به انسان‌های بخیل هشدار داده شده است که بدانند این اموالی که برای خود ذخیره می‌کنند و در راه خدا انفاق نمی‌کنند؛ به حال آنها سودی ندارد و نمی‌تواند مانع از سقوط و هلاکت آنها در جهنم شود.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آیه مورد بحث، به انسان‌های بخیل هشدار داده شده است که بدانند این اموالی که برای خود ذخیره می‌کنند و در راه خدا انفاق نمی‌کنند؛ به حال آنها سودی ندارد و نمی‌تواند مانع از سقوط و هلاکت آنها در جهنم شود.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۷۶–۷۷|ج=۲۷}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | لیل | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۱ | ||||
| شماره آیه | ۱۱ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱ سوره لیل یازدهمین آیه از نود و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، به انسان‌های بخیل هشدار داده شده است که بدانند این اموالی که برای خود ذخیره می‌کنند و در راه خدا انفاق نمی‌کنند؛ به حال آنها سودی ندارد و نمی‌تواند مانع از سقوط و هلاکت آنها در جهنم شود.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و در آن هنگام که (به گور) پرت می‌گردد دارایی‌اش سودی به حل او ندارد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و چون به هلاکت افتد مالش به کار او نیاید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آیه مورد بحث، به انسان‌های بخیل هشدار داده شده است که بدانند این اموالی که برای خود ذخیره می‌کنند و در راه خدا انفاق نمی‌کنند؛ به حال آنها سودی ندارد و نمی‌تواند مانع از سقوط و هلاکت آنها در جهنم شود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره لیل، نود و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره اعلی و پیش از سوره فجر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۸۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۰۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۷۶–۷۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره لیل»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۵۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
