آیه ۳ سوره معارج: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳ سوره معارج''' سومین [[آیه]] از هفتادمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۳ سوره معارج''' سومین [[آیه]] از هفتادمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن بهشمار میآید. در این آیه به کسی که [[عذاب]] از جانب اوست؛ اشاره شده است و [[قرآن]] چنین میگوید: «از سوی [[خداوند|خداوندی]] که [[فرشتگان|فرشتگانش]] به آسمانها صعود و عروج میکنند.» به گزارش مکارم مفسر شیعی، خداوند در این آیه با صفت «ذی المعارج» توصیف شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند که در این آیه به کسی که عذاب از جانب اوست؛ اشاره شده است و قرآن چنین میگوید: «از سوی خداوندی که فرشتگانش به آسمانها صعود و عروج میکنند.» به گزارش مکارم، خداوند در این آیه با صفت «ذی المعارج» توصیف شده است. به گزارش او، «معارج» در لغت (جمع معرج) و به معنای پله یا جایی است که از آن بالا میروند. برخی مفسران آن را به فضائل و مواهب الهی [[تفسیر قرآن|تفسیر]] کردهاند که به عقیده مکارم، تفسیر به فرشتگان صحیحتر و با معنای لغوی کلمه نزدیکتر و سازگارتر است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۰|ج=۲۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مدنی قرآن]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۳:۰۷
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | معارج | ||||
تعداد آیات سوره | ۴۴ | ||||
شماره آیه | ۳ | ||||
شماره جزء | ۲۹ | ||||
شماره حزب | ۱۱۴ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳ سوره معارج سومین آیه از هفتادمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. در این آیه به کسی که عذاب از جانب اوست؛ اشاره شده است و قرآن چنین میگوید: «از سوی خداوندی که فرشتگانش به آسمانها صعود و عروج میکنند.» به گزارش مکارم مفسر شیعی، خداوند در این آیه با صفت «ذی المعارج» توصیف شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
مِنَ اللَّهِ ذِي الْمَعَارِجِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«از سوی خداوند صاحب درجات و مقاما (است)»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«از جانب خداوند صاحب درجات»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که در این آیه به کسی که عذاب از جانب اوست؛ اشاره شده است و قرآن چنین میگوید: «از سوی خداوندی که فرشتگانش به آسمانها صعود و عروج میکنند.» به گزارش مکارم، خداوند در این آیه با صفت «ذی المعارج» توصیف شده است. به گزارش او، «معارج» در لغت (جمع معرج) و به معنای پله یا جایی است که از آن بالا میروند. برخی مفسران آن را به فضائل و مواهب الهی تفسیر کردهاند که به عقیده مکارم، تفسیر به فرشتگان صحیحتر و با معنای لغوی کلمه نزدیکتر و سازگارتر است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره معارج، هفتادمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حاقه و پیش از سوره نبأ نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه اول از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره معارج، یک یا دو آیه منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۶۳۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۱۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره معارج»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۷۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.