آیه ۳ سوره معارج
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | معارج | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۴ | ||||
| شماره آیه | ۳ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳ سوره معارج سومین آیه از هفتادمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به کسی که عذاب از جانب اوست؛ اشاره شده است و قرآن چنین می‌گوید: «از سوی خداوندی که فرشتگانش به آسمان‌ها صعود و عروج می‌کنند.» به گزارش مکارم مفسر شیعی، خداوند در این آیه با صفت «ذی المعارج» توصیف شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
مِنَ اللَّهِ ذِي الْمَعَارِجِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«از سوی خداوند صاحب درجات و مقاما (است)»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«از جانب خداوند صاحب درجات»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به کسی که عذاب از جانب اوست؛ اشاره شده است و قرآن چنین می‌گوید: «از سوی خداوندی که فرشتگانش به آسمان‌ها صعود و عروج می‌کنند.» به گزارش مکارم، خداوند در این آیه با صفت «ذی المعارج» توصیف شده است. به گزارش او، «معارج» در لغت (جمع معرج) و به معنای پله یا جایی است که از آن بالا می‌روند. برخی مفسران آن را به فضائل و مواهب الهی تفسیر کرده‌اند که به عقیده مکارم، تفسیر به فرشتگان صحیح‌تر و با معنای لغوی کلمه نزدیک‌تر و سازگارتر است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره معارج، هفتادمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره حاقه و پیش از سوره نبأ نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه اول از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره معارج، یک یا دو آیه منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۶۳۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۱۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره معارج»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۷۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
