آیه ۲۱ سوره مجادله: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۱ سوره مجادله''' بیست و یکمین [[آیه]] از پنجاه و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۲۱ سوره مجادله''' بیست و یکمین [[آیه]] از پنجاه و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. موضوع این آیه پیروزی قطعی [[خداوند]] و [[پیامبران|فرستادگانش]] است که [[قرآن]] در جملات آیه با چندین علائم تأکید، قطعیت آن را نشان داده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند که به دنبال آیه قبلی، در این آیه دلیل خواری و ذلت دشمنان [[اسلام]] بیان شده است: «خداوند چنین مقرر کرده که او و رسولانش پیروز میشوند و خداوند «قوی» و «شکستناپذیر» است.» به گزارش مکارم، مضمون این آیه شبیه آیات [[آیه ۱۷۱ سوره صافات|۱۷۱]] تا [[آیه ۱۷۳ سوره صافات|۱۷۳ سوره صافات]] است که در آنجا نیز وعده قطعی خداوند برای فرستادگانش یاری کردن و پیروزی آنان است. در پایان آیه نیز خداوند با دو صفت «[[قوی]]» و «[[عزیز]]» که از [[اسماءالحسنی]] الهی هستند؛ توصیف شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۶۵-۴۶۸|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مدنی قرآن]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۰۵
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | مجادله | ||||
تعداد آیات سوره | ۲۲ | ||||
شماره آیه | ۲۱ | ||||
شماره جزء | ۲۸ | ||||
شماره حزب | ۱۰۹ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۱ سوره مجادله بیست و یکمین آیه از پنجاه و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. موضوع این آیه پیروزی قطعی خداوند و فرستادگانش است که قرآن در جملات آیه با چندین علائم تأکید، قطعیت آن را نشان داده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَرُسُلِي ۚ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«خداوند مقرّر داشته است که من و پیغمبرانم پیروز میشویم بیگمان خداوند توانای پیروزمند است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«خداوند مقرر داشته است که من و پیامبرانم پیروز گردیم، بیگمان خداوند نیرومند پیروزمند است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که به دنبال آیه قبلی، در این آیه دلیل خواری و ذلت دشمنان اسلام بیان شده است: «خداوند چنین مقرر کرده که او و رسولانش پیروز میشوند و خداوند «قوی» و «شکستناپذیر» است.» به گزارش مکارم، مضمون این آیه شبیه آیات ۱۷۱ تا ۱۷۳ سوره صافات است که در آنجا نیز وعده قطعی خداوند برای فرستادگانش یاری کردن و پیروزی آنان است. در پایان آیه نیز خداوند با دو صفت «قوی» و «عزیز» که از اسماءالحسنی الهی هستند؛ توصیف شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره مجادله، پنجاه و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و پنجاهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره منافقون و پیش از سوره حجرات نازل شد. این سوره را مدنی دانستهاند. در سوره مجادله، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۴۹۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۳۳۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۴۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۴۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۴۶۵-۴۶۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مجادله»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۶۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.