آیه ۲۶ سوره واقعه: تفاوت میان نسخه‌ها
(ایجاد مقاله آیات) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۶ سوره واقعه''' بیست و ششمین [[آیه]] از پنجاه و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبل، در این آیه از شنیدنی‌های بهشتی سخن گفته شده است. «در آن باغ‌های [[بهشت|بهشتی]] تنها چیزی که بهشتیان می‌شنوند سلام است و سلام.» | |||
== متن == | == متن == | ||
متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کرده‌اند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص= | متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کرده‌اند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۴۰۰|ج=۲۹}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۲۰۲|ج=۱۹}}</ref> | ||
<blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote> | <blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote> | ||
== ترجمه == | == ترجمه == | ||
[[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص= | [[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص=۵۳۵}}</ref> | ||
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote> | <blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote> | ||
[[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازده‌امامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص= | [[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازده‌امامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص=۵۳۵}}</ref> | ||
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote> | <blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote> | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که بنابه متن آیه، بهشتیان نه تنها صدا و سخنان لغو و [[گناه]] نمی‌شنوند؛ بلکه در آن باغ‌های بهشتی فقط کلامی که به گوش می‌رسد «سلام» است. به گزارش مکارم، درباره اینکه این سلام از جانب [[خدا]]<nowiki/>ست یا [[فرشتگان]] یا خود بهشتیان به یکدیگر می‌گویند یا همه اینها نظراتی گفته شده؛ اما به نظر می‌رسد که تفسیر آخر مناسب‌تر باشد. چراکه در آیات دیگر قرآن به اینگونه سخنان اشاره شده و در [[آیه ۱۲۷ سوره انعام]] نیز عنوان شده است که «بهشت دارالسلام است و در آنجا سلامت و امنیت برقرار است.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۱۶-۲۱۷|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
به گزارش ''[[فرهنگ‌نامه علوم قرآن]]''، [[سوره واقعه]]، پنجاه و ششمین [[فهرست سوره‌های قرآن|سوره قرآن]] است. این [[سوره]] را در [[ترتیب نزول قرآن|ترتیب نزول]]، چهل و ششمین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] دانسته‌اند که پس از [[سوره طه]] و پیش از [[سوره شعراء]] نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو [[آیه]] (آیات [[آیه ۸۱ سوره واقعه|۸۱]] و [[آیه ۸۲ سوره واقعه|۸۲]]) از آن را [[سوره مدنی|مدنی]] و الباقی را [[سوره مکی|مکی]] دانسته‌اند. در سوره واقعه، یک آیه [[ناسخ و منسوخ|ناسخ یا منسوخ]] گزارش کرده‌اند.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۸۸|ک=فرهنگ‌نامه علوم قرآن|ص=۳۱۴۲|ف=سوره واقعه}}</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | واقعه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۶ | ||||
| شماره آیه | ۲۶ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۶ سوره واقعه بیست و ششمین آیه از پنجاه و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبل، در این آیه از شنیدنی‌های بهشتی سخن گفته شده است. «در آن باغ‌های بهشتی تنها چیزی که بهشتیان می‌شنوند سلام است و سلام.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«مگر این سخن را که (همگی) سلام و درود باد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«نشنوند مگر سخنی که سلام است و سلام»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که بنابه متن آیه، بهشتیان نه تنها صدا و سخنان لغو و گناه نمی‌شنوند؛ بلکه در آن باغ‌های بهشتی فقط کلامی که به گوش می‌رسد «سلام» است. به گزارش مکارم، درباره اینکه این سلام از جانب خداست یا فرشتگان یا خود بهشتیان به یکدیگر می‌گویند یا همه اینها نظراتی گفته شده؛ اما به نظر می‌رسد که تفسیر آخر مناسب‌تر باشد. چراکه در آیات دیگر قرآن به اینگونه سخنان اشاره شده و در آیه ۱۲۷ سوره انعام نیز عنوان شده است که «بهشت دارالسلام است و در آنجا سلامت و امنیت برقرار است.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره واقعه، پنجاه و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طه و پیش از سوره شعراء نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۸۱ و ۸۲) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره واقعه، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۴۰۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۲۰۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۲۱۶-۲۱۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره واقعه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۴۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
