آیه ۲۱ سوره واقعه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۱ سوره واقعه''' بیست و یکمین [[آیه]] از پنجاه و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۲۱ سوره واقعه''' بیست و یکمین [[آیه]] از پنجاه و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. پنجمین [[نعمت|نعمتی]] که «[[سابقون]]» در [[بهشت]] از آن برخوردار می‌شوند؛ گوشت پرندگان از هر نوعی که بخواهند؛ می‌باشد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: [[قرآن]] در ادامه شرح و بیان نعمت‌های بهشتی گروه «سابقون»، دربارهٔ نعمت برخورداری از گوشت پرندگان و خوردن آن از هر نوعی که آن بهشتیان اشتها دارند؛ سخن گفته است. به گزارش مکارم، دربارهٔ تفاوت دو تعبیر «یتخیرون» و «یشتهون» در میان [[مفسران]] نظرات مختلفی وجود دارد؛ اما به نظر وی، این دو عبارت ناظر به یک معنا هستند با دو واژه متفاوت و منظور این است که بهشتیان هر غذایی که بپسندند و بخواهند، توسط خدمت‌کاران بهشتی در اختیارشان قرار می‌گیرد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۱۴|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۳۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | واقعه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۶ | ||||
| شماره آیه | ۲۱ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۱ سوره واقعه بیست و یکمین آیه از پنجاه و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. پنجمین نعمتی که «سابقون» در بهشت از آن برخوردار می‌شوند؛ گوشت پرندگان از هر نوعی که بخواهند؛ می‌باشد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَلَحْمِ طَيْرٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و گوشت پرنده‌ای که بخواهند و آرزو کنند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و گوشت مرغ از آنچه خوش دارند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در ادامه شرح و بیان نعمت‌های بهشتی گروه «سابقون»، دربارهٔ نعمت برخورداری از گوشت پرندگان و خوردن آن از هر نوعی که آن بهشتیان اشتها دارند؛ سخن گفته است. به گزارش مکارم، دربارهٔ تفاوت دو تعبیر «یتخیرون» و «یشتهون» در میان مفسران نظرات مختلفی وجود دارد؛ اما به نظر وی، این دو عبارت ناظر به یک معنا هستند با دو واژه متفاوت و منظور این است که بهشتیان هر غذایی که بپسندند و بخواهند، توسط خدمت‌کاران بهشتی در اختیارشان قرار می‌گیرد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره واقعه، پنجاه و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طه و پیش از سوره شعراء نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۸۱ و ۸۲) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره واقعه، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۳۹۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۲۰۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۲۱۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره واقعه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۴۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
