آیه ۳۵ سوره واقعه: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیه‌های مکی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳۵ سوره واقعه''' سی و پنجمین [[آیه]] از پنجاه و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۳۵ سوره واقعه''' سی و پنجمین [[آیه]] از پنجاه و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. [[قرآن]] در این آیه به یکی از صفات همسران [[بهشت|بهشتی]] «[[اصحاب الیمین]]» اشاره دارد. این همسران، با آفرینش نوین و مخصوصی هستند که در کنار «اصحاب یمین» قرار دارند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که اشاره آیه به یکی از اوصاف همسران بهشتی «اصحاب الیمین» است که این همسران براساس متن آیه، دارای خلقت و آفرینش مخصوص و نوینی هستند. به گزارش مکارم، این جمله ممکن اشاره به این نکته باشد که آنها همسران [[مومن|مومنان]] در دنیا هستند که در [[آخرت]] با آفرینش تازه [[خداوند]] و در نهایت طراوت، جوانی و زیبایی وارد در بهشت می‌شوند و به همسران خویش ملحق می‌گردند. همچنین ممکن است منظور [[حوریان]] بهشتی باشند که خداوند آنها را به گونه‌ای خلق کرده که هرگز پیر و ناتوان نمی‌شوند و همیشه شاداب و باطراوتند. البته ممکن است عبارت «انشاء» اشاره به هر دو [[تفسیر قرآن|تفسیر]] باشد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۲۳-۲۲۴|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | واقعه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۶ | ||||
| شماره آیه | ۳۵ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۵ سوره واقعه سی و پنجمین آیه از پنجاه و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در این آیه به یکی از صفات همسران بهشتی «اصحاب الیمین» اشاره دارد. این همسران، با آفرینش نوین و مخصوصی هستند که در کنار «اصحاب یمین» قرار دارند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بی‌گمان ما آنان‌را چنانکه سزد آفریده‌ایم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«ما ایشان را به ابداع آفریده‌ایم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که اشاره آیه به یکی از اوصاف همسران بهشتی «اصحاب الیمین» است که این همسران براساس متن آیه، دارای خلقت و آفرینش مخصوص و نوینی هستند. به گزارش مکارم، این جمله ممکن اشاره به این نکته باشد که آنها همسران مومنان در دنیا هستند که در آخرت با آفرینش تازه خداوند و در نهایت طراوت، جوانی و زیبایی وارد در بهشت می‌شوند و به همسران خویش ملحق می‌گردند. همچنین ممکن است منظور حوریان بهشتی باشند که خداوند آنها را به گونه‌ای خلق کرده که هرگز پیر و ناتوان نمی‌شوند و همیشه شاداب و باطراوتند. البته ممکن است عبارت «انشاء» اشاره به هر دو تفسیر باشد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره واقعه، پنجاه و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طه و پیش از سوره شعراء نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۸۱ و ۸۲) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره واقعه، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۴۰۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۲۰۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۲۲۳-۲۲۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره واقعه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۴۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
