آیه ۷۹ سوره واقعه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۷۹ سوره واقعه''' هفتاد و نهمین [[آیه]] از پنجاه و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۷۹ سوره واقعه''' هفتاد و نهمین [[آیه]] از پنجاه و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. «مس قرآن توسط پاکان» سومین توصیف از [[قرآن]] است که در این آیه به آن اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند که قرآن در این آیه اشاره دارد به این مطلب که قرآن را جز پاکان نمیتوانند مس کنند. به گزارش مکارم، در [[روایات]] [[معصومین]] این آیه را به «عدم جواز مس کتابت قرآن بدون [[غسل]] و [[وضو]]» تفسیر شده است. گروهی از [[مفسران]] این آیه را اشاره به [[فرشتگان]] ارجمندی میداند که از قرآن آگاهی دارند یا واسطه [[وحی]] بر پیامبر بودهاند. این آیه در پاسخ به [[مشرکانی]] است که میگفتند: این کلمات را بر [[شیاطین]] بر او نازل کردهاند. به باور مکارم، این سه تفسیر با یکدیگر منافاتی ندارند و میتواند همه اینها در مفهوم آیه جمع هستند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۶۸|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۴
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | واقعه | ||||
تعداد آیات سوره | ۹۶ | ||||
شماره آیه | ۷۹ | ||||
شماره جزء | ۲۷ | ||||
شماره حزب | ۱۰۸ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷۹ سوره واقعه هفتاد و نهمین آیه از پنجاه و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. «مس قرآن توسط پاکان» سومین توصیف از قرآن است که در این آیه به آن اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«جز پاکان به آن دست نمیرساند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«جز پاکیزگان به آن دسترس ندارند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که قرآن در این آیه اشاره دارد به این مطلب که قرآن را جز پاکان نمیتوانند مس کنند. به گزارش مکارم، در روایات معصومین این آیه را به «عدم جواز مس کتابت قرآن بدون غسل و وضو» تفسیر شده است. گروهی از مفسران این آیه را اشاره به فرشتگان ارجمندی میداند که از قرآن آگاهی دارند یا واسطه وحی بر پیامبر بودهاند. این آیه در پاسخ به مشرکانی است که میگفتند: این کلمات را بر شیاطین بر او نازل کردهاند. به باور مکارم، این سه تفسیر با یکدیگر منافاتی ندارند و میتواند همه اینها در مفهوم آیه جمع هستند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره واقعه، پنجاه و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره طه و پیش از سوره شعراء نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۸۱ و ۸۲) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره واقعه، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۴۲۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۲۲۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۲۶۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره واقعه»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۱۴۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.