آیه ۳۷ سوره واقعه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳۷ سوره واقعه''' | '''آیه ۳۷ سوره واقعه''' سی و هفتمین [[آیه]] از پنجاه و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. یکی دیگر از صفات همسران [[بهشت|بهشتی]] «[[اصحاب الیمین]]» عشق ورزی آنان نسبت به همسران‌شان، خوش سخن و فصیح بودن آنان است و دیگر اینکه هم سن و سال همسران خویشند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که [[قرآن]] در توصیف زنان بهشتی، آنان را مهربان و عاشق همسران، فصیح و خوش سخن و هم سن و سال «اصحاب الیمین» معرفی می‌کند. به گزارش او، «عرب» جمع (عروبة) به معنای زنی است که وضع حالش نشان از محبتش به همسر و عفت و پاکدامنی‌اش دارد. همچنین به معنای فصیح و خوش سخن بودن نیز گفته شده و ممکن است هر دو معنی در آیه جمع باشد. «اتراب» جمع (ترب) به معنی مثل و همانند است و منظور آن است که این زنان با همسران خود هم سن و سالند و در خوبی ظاهر و باطن همانندند و یک از یک بهتر.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که [[قرآن]] در توصیف زنان بهشتی، آنان را مهربان و عاشق همسران، فصیح و خوش سخن و هم سن و سال «اصحاب الیمین» معرفی می‌کند. به گزارش او، «عرب» جمع (عروبة) به معنای زنی است که وضع حالش نشان از محبتش به همسر و عفت و پاکدامنی‌اش دارد. همچنین به معنای فصیح و خوش سخن بودن نیز گفته شده و ممکن است هر دو معنی در آیه جمع باشد. «اتراب» جمع (ترب) به معنی مثل و همانند است و منظور آن است که این زنان با همسران خود هم سن و سالند و در خوبی ظاهر و باطن همانندند و یک از یک بهتر.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۲۴–۲۲۵|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۹
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | واقعه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۶ | ||||
| شماره آیه | ۳۷ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۷ سوره واقعه سی و هفتمین آیه از پنجاه و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. یکی دیگر از صفات همسران بهشتی «اصحاب الیمین» عشق ورزی آنان نسبت به همسران‌شان، خوش سخن و فصیح بودن آنان است و دیگر اینکه هم سن و سال همسران خویشند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
عُرُبًا أَتْرَابًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«شوی دوست و هم سن و سال»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«همسر دوست و هم سن و سال»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در توصیف زنان بهشتی، آنان را مهربان و عاشق همسران، فصیح و خوش سخن و هم سن و سال «اصحاب الیمین» معرفی می‌کند. به گزارش او، «عرب» جمع (عروبة) به معنای زنی است که وضع حالش نشان از محبتش به همسر و عفت و پاکدامنی‌اش دارد. همچنین به معنای فصیح و خوش سخن بودن نیز گفته شده و ممکن است هر دو معنی در آیه جمع باشد. «اتراب» جمع (ترب) به معنی مثل و همانند است و منظور آن است که این زنان با همسران خود هم سن و سالند و در خوبی ظاهر و باطن همانندند و یک از یک بهتر.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره واقعه، پنجاه و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طه و پیش از سوره شعراء نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۸۱ و ۸۲) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره واقعه، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۴۰۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۲۰۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۲۲۴–۲۲۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره واقعه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۴۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
