آیه ۳۷ سوره نازعات: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیههای مکی قرآن using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳۷ سوره نازعات''' سی و هفتمین [[آیه]] از هفتاد و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۳۷ سوره نازعات''' سی و هفتمین [[آیه]] از هفتاد و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. آیه مورد بحث، به وضعیت [[گناه|گناه‌کاران]] و [[کافران]] در [[قیامت]] اشاره دارد و علت گرفتاری‌های آنان در آن روز را بیان کرده است. بنابه نظر [[تفسیر قرآن|مفسران]] در این آیه، با اشاره به فساد عقيدتى کافران، طغيانشان را ناشى از خود بزرگ بينى آنان دانسته شده که خود بزرگ بينى هم از عدم شناخت [[الله|خداوند]] سرچشمه گرفته شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که آیه مورد بحث، به وضعیت گناه‌کاران و کافران در قیامت اشاره دارد و علت گرفتاری‌های آنان در آن روز را بیان کرده است. به عقیده او، در این آیه با اشاره به فساد عقيدتى کافران، طغيانشان را ناشى از خود بزرگ بينى آنان دانسته است که خود بزرگ بينى هم از عدم شناخت خداوند سرچشمه گرفته شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۰۶|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۲ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۲۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نازعات | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۶ | ||||
| شماره آیه | ۳۷ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۷ سوره نازعات سی و هفتمین آیه از هفتاد و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. آیه مورد بحث، به وضعیت گناه‌کاران و کافران در قیامت اشاره دارد و علت گرفتاری‌های آنان در آن روز را بیان کرده است. بنابه نظر مفسران در این آیه، با اشاره به فساد عقيدتى کافران، طغيانشان را ناشى از خود بزرگ بينى آنان دانسته شده که خود بزرگ بينى هم از عدم شناخت خداوند سرچشمه گرفته شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَأَمَّا مَنْ طَغَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس اما کسی‌که سرکشی کرده است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آنگاه هر کس طغیان‌ورزیده باشد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که آیه مورد بحث، به وضعیت گناه‌کاران و کافران در قیامت اشاره دارد و علت گرفتاری‌های آنان در آن روز را بیان کرده است. به عقیده او، در این آیه با اشاره به فساد عقيدتى کافران، طغيانشان را ناشى از خود بزرگ بينى آنان دانسته است که خود بزرگ بينى هم از عدم شناخت خداوند سرچشمه گرفته شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره نازعات، هفتاد و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتاد و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره نبأ و پیش از سوره انفطار نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۴۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۲۸۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۱۰۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نازعات»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۸۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
