آیه ۱۱ سوره طارق: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۱ سوره طارق''' یازدهمین [[آیه]] از هشتاد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه برای استدلال به | '''آیه ۱۱ سوره طارق''' یازدهمین [[آیه]] از هشتاد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه برای استدلال به مسئله [[معاد]] بار دیگر از شیوه سوگند استفاده شده است. سوگند به باران که موجب احیای زمین‌های خشک و مرده می‌شود و به وسیله آن یکبار دیگر حیات تازه‌ای از نو بر روی کره زمین شروع می‌گردد. بنابه گفته [[تفسیر قرآن|مفسران]]، این مثال‌هایی که مکرر در آیات [[قرآن]] زده می‌شوند؛ همگی دلیل بر وجود و تحقق معاد و [[قیامت|رستاخیز]] پس از پایان یافتن زندگی دنیایی هستند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه برای استدلال به | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه برای استدلال به مسئله معاد بار دیگر از شیوه سوگند استفاده شده است. سوگند به باران که موجب احیای زمین‌های خشک و مرده می‌شود و به وسیله آن یکبار دیگر حیات تازه‌ای از نو بر روی کره زمین شروع می‌گردد. به عقده او، این مثال‌هایی که مکرر در آیات قرآن زده می‌شوند؛ همگی دلیل بر وجود و تحقق معاد و رستاخیز پس از پایان یافتن زندگی دنیایی هستند. «رجع» در لغت به بازگشت معنا شده و در زبان عربی به باران نیز اطلاق شده است. بر اساس گزارش مکارم؛ تکرار گردش ستارگان و اجرام آسمانی، گردش زمین به دور خود و خورشید، حرکات سیارات منظومه شمسی و طلوع و غروب خورشید و ماه تفاسیر دیگری هستند که توسط مفسران برای عبارت «و السماء ذات الرجع» بیان شده است. همچنین مفسران از این گردش‌ها و تکرارهای روزمره، بازگشت انسان‌ها به حیات و زندگی دوباره را نتیجه گرفته‌اند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۷۲–۳۷۳|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۱:۳۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طارق | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۷ | ||||
| شماره آیه | ۱۱ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱ سوره طارق یازدهمین آیه از هشتاد و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه برای استدلال به مسئله معاد بار دیگر از شیوه سوگند استفاده شده است. سوگند به باران که موجب احیای زمین‌های خشک و مرده می‌شود و به وسیله آن یکبار دیگر حیات تازه‌ای از نو بر روی کره زمین شروع می‌گردد. بنابه گفته مفسران، این مثال‌هایی که مکرر در آیات قرآن زده می‌شوند؛ همگی دلیل بر وجود و تحقق معاد و رستاخیز پس از پایان یافتن زندگی دنیایی هستند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«سوگند به آسمان باران‌دار»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و سوگند به آسمان باران‌دار»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه برای استدلال به مسئله معاد بار دیگر از شیوه سوگند استفاده شده است. سوگند به باران که موجب احیای زمین‌های خشک و مرده می‌شود و به وسیله آن یکبار دیگر حیات تازه‌ای از نو بر روی کره زمین شروع می‌گردد. به عقده او، این مثال‌هایی که مکرر در آیات قرآن زده می‌شوند؛ همگی دلیل بر وجود و تحقق معاد و رستاخیز پس از پایان یافتن زندگی دنیایی هستند. «رجع» در لغت به بازگشت معنا شده و در زبان عربی به باران نیز اطلاق شده است. بر اساس گزارش مکارم؛ تکرار گردش ستارگان و اجرام آسمانی، گردش زمین به دور خود و خورشید، حرکات سیارات منظومه شمسی و طلوع و غروب خورشید و ماه تفاسیر دیگری هستند که توسط مفسران برای عبارت «و السماء ذات الرجع» بیان شده است. همچنین مفسران از این گردش‌ها و تکرارهای روزمره، بازگشت انسان‌ها به حیات و زندگی دوباره را نتیجه گرفته‌اند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره طارق، هشتاد و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره بلد و پیش از سوره قمر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره طارق، یک آیه منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۲۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۲۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۳۷۲–۳۷۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طارق»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۸۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
