آیه ۲ سوره شمس: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیههای مکی قرآن using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲ سوره شمس''' دومین [[آیه]] از نود و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۲ سوره شمس''' دومین [[آیه]] از نود و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه، به ماه (در شب چهاردهم) سوگند یاد شده است. برخی مفسران علت قسم به ماه شب چهاردهم را به خاطر زیبایی و شکوه آن در چنین شبی می‌دانند و از تعبیر «اذا تلاها» نیز چنین برداشت کرده‌اند که ماه همیشه در پی خورشید است و نور خود را از آن کسب می‌کند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه، به ماه (در شب چهاردهم) سوگند یاد شده است. برخی مفسران علت قسم به ماه شب چهاردهم را به خاطر زیبایی و شکوه آن در چنین شبی می‌دانند و از تعبیر «اذا تلاها» نیز چنین برداشت کرده‌اند که ماه همیشه در پی خورشید است و نور خود را از آن کسب می‌کند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۰|ج=۲۷}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۴۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | شمس | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۵ | ||||
| شماره آیه | ۲ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲ سوره شمس دومین آیه از نود و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه، به ماه (در شب چهاردهم) سوگند یاد شده است. برخی مفسران علت قسم به ماه شب چهاردهم را به خاطر زیبایی و شکوه آن در چنین شبی می‌دانند و از تعبیر «اذا تلاها» نیز چنین برداشت کرده‌اند که ماه همیشه در پی خورشید است و نور خود را از آن کسب می‌کند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و سوگند به ماه چون از پی (آن) درآید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و سوگند به ماه چون از آن پیروی کند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه، به ماه (در شب چهاردهم) سوگند یاد شده است. برخی مفسران علت قسم به ماه شب چهاردهم را به خاطر زیبایی و شکوه آن در چنین شبی می‌دانند و از تعبیر «اذا تلاها» نیز چنین برداشت کرده‌اند که ماه همیشه در پی خورشید است و نور خود را از آن کسب می‌کند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره شمس، نود و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره قدر و پیش از سوره بروج نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۷۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۹۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۴۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره شمس»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۵۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
