آیه ۱۲ سوره قیامت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۲ سوره قیامت''' دوازدهمین [[آیه]] از هفتاد و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه [[خداوند]] قرارگاه و پناه‌گاه همگان معرفی شده و [[تفسیر قرآن|مفسران]] | '''آیه ۱۲ سوره قیامت''' دوازدهمین [[آیه]] از هفتاد و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه [[خداوند]] قرارگاه و پناه‌گاه همگان معرفی شده و [[تفسیر قرآن|مفسران]] تفاسیر مختلفی را برای این آیه بیان کرده‌اند. به گزارش مکارم مفسر شیعی، این آیه نظیر آیات [[آیه ۳ سوره تغابن|۳ سوره تغابن]]، [[آیه ۶ سوره انشقاق|۶ سوره انشقاق]] و [[آیه ۴۲ سوره نجم|۴۲ سوره نجم]] است که در تمام این آیات بازگشت همه موجودات و منتهای همه چیز، خداوند دانسته شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در تفسیر این آیه مفسران نظرات مختلفی عنوان کرده‌اند؛ از جمله اینکه: حکم نهایی در آن روز ( | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در تفسیر این آیه مفسران نظرات مختلفی عنوان کرده‌اند؛ از جمله اینکه: حکم نهایی در آن روز (روز قیامت) از جانب خداوند صادر می‌شود یا مشخص شدن جایگاه نهایی انسان‌ها در [[بهشت]] یا [[جهنم|دوزخ]] به فرمان اوست. بنابه نظر بعضی از مفسران این آیه از آن دسته آیات [[قرآن]] است که به مسیر تکامل انسان‌ها اشاره دارند و حرکت همه موجودات هستی را به سمت [[الله]] عنوان می‌کنند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۸۹–۲۹۰|ج=۲۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۰۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | قیامت | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۲ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۲ سوره قیامت دوازدهمین آیه از هفتاد و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه خداوند قرارگاه و پناه‌گاه همگان معرفی شده و مفسران تفاسیر مختلفی را برای این آیه بیان کرده‌اند. به گزارش مکارم مفسر شیعی، این آیه نظیر آیات ۳ سوره تغابن، ۶ سوره انشقاق و ۴۲ سوره نجم است که در تمام این آیات بازگشت همه موجودات و منتهای همه چیز، خداوند دانسته شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«در آن روز قرارگاه در دست پروردگار تو است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«سرانجام [همه چیز و همه کار] با پروردگار توست»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در تفسیر این آیه مفسران نظرات مختلفی عنوان کرده‌اند؛ از جمله اینکه: حکم نهایی در آن روز (روز قیامت) از جانب خداوند صادر می‌شود یا مشخص شدن جایگاه نهایی انسان‌ها در بهشت یا دوزخ به فرمان اوست. بنابه نظر بعضی از مفسران این آیه از آن دسته آیات قرآن است که به مسیر تکامل انسان‌ها اشاره دارند و حرکت همه موجودات هستی را به سمت الله عنوان می‌کنند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره قیامه، هفتاد و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره قارعه و پیش از سوره همزه نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره قیامه، یک آیه (آیه ۶) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۷۲۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۱۶۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۷۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۷۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۲۸۹–۲۹۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره قیامه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۳۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
