آیه ۱ سوره جمعه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱ سوره جمعه''' یکمین [[آیه]] از شصت و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. آغاز سوره اشاره به [[تسبیح]] عمومی موجودات و شامل تعدادی از [[اسماءالحسنی]] الهی است. | '''آیه ۱ سوره جمعه''' یکمین [[آیه]] از شصت و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. آغاز سوره اشاره به [[تسبیح]] عمومی موجودات و شامل تعدادی از [[اسماءالحسنی]] الهی است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: در اولین آیه سوره به تسبیح عمومی موجودات اشاره و سپس چهار نام از اسماءالحسنی آورده شده است. برطبق متن آیه، خداوند «[[ملک (اسماء الحسنی)|ملک]]» یعنی مالک و حاکم، «[[قدوس]]» یعنی از هر عیب و نقصی منزه است. او همچنین «[[عزیز]]» و «[[حکیم (اسماء الحسنی)|حکیم]]» است و از روی قدرت و علم بر عالم حاکمیت دارد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: در اولین آیه سوره به تسبیح عمومی موجودات اشاره و سپس چهار نام از اسماءالحسنی آورده شده است. برطبق متن آیه، خداوند «[[ملک (اسماء الحسنی)|ملک]]» یعنی مالک و حاکم، «[[قدوس]]» یعنی از هر عیب و نقصی منزه است. او همچنین «[[عزیز]]» و «[[حکیم (اسماء الحسنی)|حکیم]]» است و از روی قدرت و علم بر عالم حاکمیت دارد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۰۴–۱۰۵|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ ۱۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۱۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | جمعه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱ | ||||
| شماره آیه | ۱ | ||||
| شماره جزء | ۲۸ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱ سوره جمعه یکمین آیه از شصت و دومین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. آغاز سوره اشاره به تسبیح عمومی موجودات و شامل تعدادی از اسماءالحسنی الهی است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به نام خداوند بخشندة مهربان، آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است، خداوند، فرمانروای پاک و پیروزمند و فرزانه را به پاکی یاد می‌کنند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به نام خداوند بخشنده مهربان، آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است خداوند را نیایش کند، [خداوندی که] فرمانروای قدوس پیروزمند فرزانه است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: در اولین آیه سوره به تسبیح عمومی موجودات اشاره و سپس چهار نام از اسماءالحسنی آورده شده است. برطبق متن آیه، خداوند «ملک» یعنی مالک و حاکم، «قدوس» یعنی از هر عیب و نقصی منزه است. او همچنین «عزیز» و «حکیم» است و از روی قدرت و علم بر عالم حاکمیت دارد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره جمعه، شصت و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و دهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره صف و پیش از سوره فتح نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۵۳۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۴۴۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۵۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۵۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۱۰۴–۱۰۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره جمعه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۵۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
