آیه ۴۴ سوره واقعه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴۴ سوره واقعه''' چهل و چهارمین [[آیه]] از پنجاه و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه برای تأکید بر شدت [[عذاب]] «[[اصحاب الشمال]]» سایه‌ای که جایگاه آنان است؛ بدون سرما و برودت و بی هیچ فایده توصیف شده است. | '''آیه ۴۴ سوره واقعه''' چهل و چهارمین [[آیه]] از پنجاه و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه برای تأکید بر شدت [[عذاب]] «[[اصحاب الشمال]]» سایه‌ای که جایگاه آنان است؛ بدون سرما و برودت و بی هیچ فایده توصیف شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: [[قرآن]] در تأکید بر سختی و شدت عذاب جهنمیان و جایگاهشان در [[جهنم]] چنین می‌گوید: «سایه‌ای که نه برودت دارد و نه فایده.» به گزارش او، سایبان | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: [[قرآن]] در تأکید بر سختی و شدت عذاب جهنمیان و جایگاهشان در [[جهنم]] چنین می‌گوید: «سایه‌ای که نه برودت دارد و نه فایده.» به گزارش او، سایبان معمولاً انسان را از گزند آفتاب یا باد و باران نگه می‌دارد یا منافع دیگری دارد. اما بنابه متن آین این سایه و سایبان هیچ فایده‌ای برای آنها ندارد. تعبیر «کریم» از ماده (کرامت) به معنی مفید فایده است و در اعراب مرسوم است اگر بخواهند چیزی را بدون فایده معرفی کنند؛ می‌گویند: «لاکرامة فیه». بنابراین از آنجایی که این سایه جز شر و زیانی چیزی ندارد؛ قرآن نیز برای تعریف آن از این تعبیر استفاده کرده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۲۹|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | واقعه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۶ | ||||
| شماره آیه | ۴۴ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۴ سوره واقعه چهل و چهارمین آیه از پنجاه و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه برای تأکید بر شدت عذاب «اصحاب الشمال» سایه‌ای که جایگاه آنان است؛ بدون سرما و برودت و بی هیچ فایده توصیف شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
لَا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«نه خنک است و نه ارزشمند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«که نه خنک است و نه خوش»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در تأکید بر سختی و شدت عذاب جهنمیان و جایگاهشان در جهنم چنین می‌گوید: «سایه‌ای که نه برودت دارد و نه فایده.» به گزارش او، سایبان معمولاً انسان را از گزند آفتاب یا باد و باران نگه می‌دارد یا منافع دیگری دارد. اما بنابه متن آین این سایه و سایبان هیچ فایده‌ای برای آنها ندارد. تعبیر «کریم» از ماده (کرامت) به معنی مفید فایده است و در اعراب مرسوم است اگر بخواهند چیزی را بدون فایده معرفی کنند؛ می‌گویند: «لاکرامة فیه». بنابراین از آنجایی که این سایه جز شر و زیانی چیزی ندارد؛ قرآن نیز برای تعریف آن از این تعبیر استفاده کرده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره واقعه، پنجاه و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طه و پیش از سوره شعراء نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۸۱ و ۸۲) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره واقعه، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۴۱۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۲۰۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۲۲۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره واقعه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۴۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
