آیه ۴۵ سوره واقعه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴۵ سوره واقعه''' چهل و پنجمین [[آیه]] از پنجاه و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. اشاره آیه به نخستین دلیل گرفتاری «[[اصحاب الشمال]]» است که آنان در دنیا از افرادی بودند که مغرور و مست [[نعمت]] شده و از یاد [[آخرت]] غافل بودند. | '''آیه ۴۵ سوره واقعه''' چهل و پنجمین [[آیه]] از پنجاه و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. اشاره آیه به نخستین دلیل گرفتاری «[[اصحاب الشمال]]» است که آنان در دنیا از افرادی بودند که مغرور و مست [[نعمت]] شده و از یاد [[آخرت]] غافل بودند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که [[قرآن]] در این آیه به دلیل گرفتار شدن جهنمیان به [[ | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که [[قرآن]] در این آیه به دلیل گرفتار شدن جهنمیان به [[عذاب]]<nowiki/>های آخرتی اشاره کرده و اولین علت را «مترف بودن» آنان دانسته است. به گزارش مکارم، «مترف» از ماده (ترف) به معنای تنعم است و مترف به کسی گفته می‌شود که بر اثر فراوانی نعمت دچار [[غرور]] و غفلت می‌گردد. دربارهٔ نعمت نیز باید گفت در اینجا تنها نعمات مادی در نظر نیست؛ بلکه نعمت‌هایی مانند جوانی، سلامتی، امنیت و عمر نیز نعمت‌های خداوند محسوب می‌شوند و اگر باعث غفلت و غرور گردند؛ سرچشمه اصلی [[گناهان]] خواهند بود و تبدیل به وزر و وبال انسان در [[قیامت]] خواهند شد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۳۰|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | واقعه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۶ | ||||
| شماره آیه | ۴۵ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۵ سوره واقعه چهل و پنجمین آیه از پنجاه و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. اشاره آیه به نخستین دلیل گرفتاری «اصحاب الشمال» است که آنان در دنیا از افرادی بودند که مغرور و مست نعمت شده و از یاد آخرت غافل بودند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَٰلِكَ مُتْرَفِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آنان پیش از این خوشگذران بوده‌اند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«ایشان پیش از این نازپرورده بودند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در این آیه به دلیل گرفتار شدن جهنمیان به عذابهای آخرتی اشاره کرده و اولین علت را «مترف بودن» آنان دانسته است. به گزارش مکارم، «مترف» از ماده (ترف) به معنای تنعم است و مترف به کسی گفته می‌شود که بر اثر فراوانی نعمت دچار غرور و غفلت می‌گردد. دربارهٔ نعمت نیز باید گفت در اینجا تنها نعمات مادی در نظر نیست؛ بلکه نعمت‌هایی مانند جوانی، سلامتی، امنیت و عمر نیز نعمت‌های خداوند محسوب می‌شوند و اگر باعث غفلت و غرور گردند؛ سرچشمه اصلی گناهان خواهند بود و تبدیل به وزر و وبال انسان در قیامت خواهند شد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره واقعه، پنجاه و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طه و پیش از سوره شعراء نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۸۱ و ۸۲) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره واقعه، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۴۱۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۲۰۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۲۳۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره واقعه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۴۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
