بدون تصویر

آیه ۳۷ سوره نازعات: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه}}
{{جعبه اطلاعات آیه}}


'''آیه ۳۷ سوره نازعات''' سی و هفتمین [[آیه]] از هفتاد و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. آیه مورد بحث، به وضعیت [[گناه|گناه‌کاران]] و [[کافران]] در [[قیامت]] اشاره دارد و علت گرفتاری‌های آنان در آن روز را بیان کرده است. بنابه نظر [[تفسیر قرآن|مفسران]] در این آیه، با اشاره به فساد عقيدتى کافران، طغيانشان ناشى از خود بزرگ‌ بينى آنان دانسته شده که خود بزرگ بينى هم از عدم شناخت [[الله|خداوند]] سرچشمه گرفته شده است.
'''آیه ۳۷ سوره نازعات''' سی و هفتمین [[آیه]] از هفتاد و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. آیه مورد بحث، به وضعیت [[گناه|گناه‌کاران]] و [[کافران]] در [[قیامت]] اشاره دارد و علت گرفتاری‌های آنان در آن روز را بیان کرده است. بنابه نظر [[تفسیر قرآن|مفسران]] در این آیه، با اشاره به فساد عقیدتی کافران، طغیانشان ناشی از خود بزرگ بینی آنان دانسته شده که خود بزرگ بینی هم از عدم شناخت [[الله|خداوند]] سرچشمه گرفته شده است.


== متن ==
== متن ==
خط ۱۸: خط ۱۸:


== محتوا ==
== محتوا ==
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که آیه مورد بحث، به وضعیت گناه‌کاران و کافران در قیامت اشاره دارد و علت گرفتاری‌های آنان در آن روز را بیان کرده است. به عقیده او، در این آیه با اشاره به فساد عقيدتى کافران، طغيانشان ناشى از خود بزرگ بينى آنان دانسته شده که خود بزرگ بينى هم از عدم شناخت خداوند سرچشمه گرفته شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۰۶|ج=۲۶}}</ref>
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که آیه مورد بحث، به وضعیت گناه‌کاران و کافران در قیامت اشاره دارد و علت گرفتاری‌های آنان در آن روز را بیان کرده است. به عقیده او، در این آیه با اشاره به فساد عقیدتی کافران، طغیانشان ناشی از خود بزرگ بینی آنان دانسته شده که خود بزرگ بینی هم از عدم شناخت خداوند سرچشمه گرفته شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۰۶|ج=۲۶}}</ref>


== شأن نزول و ترتیب ==
== شأن نزول و ترتیب ==
خط ۳۹: خط ۳۹:
{{ناوبری آیات}}
{{ناوبری آیات}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}


[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]

نسخهٔ ‏۶ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۰۵

آیه ۳۷ سوره نازعات
مشخصات قرآنی
نام سورهنازعات
تعداد آیات سوره۴۶
شماره آیه۳۷
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۱۷
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۳۷ سوره نازعات سی و هفتمین آیه از هفتاد و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. آیه مورد بحث، به وضعیت گناه‌کاران و کافران در قیامت اشاره دارد و علت گرفتاری‌های آنان در آن روز را بیان کرده است. بنابه نظر مفسران در این آیه، با اشاره به فساد عقیدتی کافران، طغیانشان ناشی از خود بزرگ بینی آنان دانسته شده که خود بزرگ بینی هم از عدم شناخت خداوند سرچشمه گرفته شده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 فَأَمَّا مَنْ طَغَىٰ آیهٔ ۳۷ از سورهٔ ۷۹ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«پس اما کسی‌که سرکشی کرده است»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«آنگاه هر کس طغیان‌ورزیده باشد»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که آیه مورد بحث، به وضعیت گناه‌کاران و کافران در قیامت اشاره دارد و علت گرفتاری‌های آنان در آن روز را بیان کرده است. به عقیده او، در این آیه با اشاره به فساد عقیدتی کافران، طغیانشان ناشی از خود بزرگ بینی آنان دانسته شده که خود بزرگ بینی هم از عدم شناخت خداوند سرچشمه گرفته شده است.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره نازعات، هفتاد و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتاد و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره نبأ و پیش از سوره انفطار نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.