آیه ۴۶ سوره نازعات: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴۶ سوره نازعات''' چهل و ششمین [[آیه]] از هفتاد و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آخرین آیه سوره، این واقعیت عنوان شده است که تا برپایی [[قیامت]] زمان زیادی نیست. در مقایسه‌ای هم که در این آیه آمده است؛ عمر دنیا در برابر آخرت آنقدر کوتاه شمرده که گویی درنگ انسان‌ها در دنیا و عالم [[برزخ]] به اندازه نیم روزی یا چند ساعتی بوده است. در لغت، «عشیه» به | '''آیه ۴۶ سوره نازعات''' چهل و ششمین [[آیه]] از هفتاد و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آخرین آیه سوره، این واقعیت عنوان شده است که تا برپایی [[قیامت]] زمان زیادی نیست. در مقایسه‌ای هم که در این آیه آمده است؛ عمر دنیا در برابر آخرت آنقدر کوتاه شمرده که گویی درنگ انسان‌ها در دنیا و عالم [[برزخ]] به اندازه نیم روزی یا چند ساعتی بوده است. در لغت، «عشیه» به معنای عصر و «ضحی» به موقعی گفته می‌شود که آفتاب بالا آمده و شعاع نور آن گسترده شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آخرین آیه سوره، این واقعیت عنوان شده است که تا برپایی قیامت زمان زیادی نیست. در مقایسه‌ای که در این آیه هم آمده است؛ عمر دنیا در برابر آخرت آنقدر کوتاه شمرده که گویی درنگ انسان‌ها در دنیا و عالم برزخ به اندازه نیم روزی یا چند ساعتی بوده است. در لغت، «عشیه» به | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آخرین آیه سوره، این واقعیت عنوان شده است که تا برپایی قیامت زمان زیادی نیست. در مقایسه‌ای که در این آیه هم آمده است؛ عمر دنیا در برابر آخرت آنقدر کوتاه شمرده که گویی درنگ انسان‌ها در دنیا و عالم برزخ به اندازه نیم روزی یا چند ساعتی بوده است. در لغت، «عشیه» به معنای عصر و «ضحی» به موقعی گفته می‌شود که آفتاب بالا آمده و شعاع نور آن گسترده شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۱۶|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ ۶ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۰۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نازعات | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۶ | ||||
| شماره آیه | ۴۶ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۶ سوره نازعات چهل و ششمین آیه از هفتاد و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آخرین آیه سوره، این واقعیت عنوان شده است که تا برپایی قیامت زمان زیادی نیست. در مقایسه‌ای هم که در این آیه آمده است؛ عمر دنیا در برابر آخرت آنقدر کوتاه شمرده که گویی درنگ انسان‌ها در دنیا و عالم برزخ به اندازه نیم روزی یا چند ساعتی بوده است. در لغت، «عشیه» به معنای عصر و «ضحی» به موقعی گفته می‌شود که آفتاب بالا آمده و شعاع نور آن گسترده شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«روزی‌که آن‌را می‌بینند، انگار که آنان جز شبی یا روزی درنگ نکرده‌اند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«روزی که آن را بنگرند گویی جز شبانگاهی یا بامدادش [در دنیا] به سر نبرده‌اند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آخرین آیه سوره، این واقعیت عنوان شده است که تا برپایی قیامت زمان زیادی نیست. در مقایسه‌ای که در این آیه هم آمده است؛ عمر دنیا در برابر آخرت آنقدر کوتاه شمرده که گویی درنگ انسان‌ها در دنیا و عالم برزخ به اندازه نیم روزی یا چند ساعتی بوده است. در لغت، «عشیه» به معنای عصر و «ضحی» به موقعی گفته می‌شود که آفتاب بالا آمده و شعاع نور آن گسترده شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره نازعات، هفتاد و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتاد و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره نبأ و پیش از سوره انفطار نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۵۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۱۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۱۱۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نازعات»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۸۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
