آیه ۷ سوره تکویر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیههای مکی قرآن using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۷ سوره تکویر''' هفتمین [[آیه]] از هشتاد و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۷ سوره تکویر''' هفتمین [[آیه]] از هشتاد و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به کنار هم قرار گرفتن نفس‌ها اشاره شده است که بنابه نظر مفسران چندین احتمال در آن وجود دارد. قرین شدن انسان‌های خوب با یکدیگر و انسان‌های بد با هم (صالحین با صالحین و بدکاران با بدکاران)، بازگشت روح‌ها به ابدان، تزویج حوریان بهشتی با انسان‌های نیکوکار و شیاطین با بدکاران، قرین شدن انسان با دوستش بعد از اینکه مرگ میانشان جدایی افکنده است؛ احتمالاتی است که در تفسیر آیه بیان شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به کنار هم قرار گرفتن نفس‌ها اشاره شده است که بنابه نظر مفسران چندین احتمال در آن وجود دارد. قرین شدن انسان‌های خوب با یکدیگر و انسان‌های بد با هم (صالحین با صالحین و بدکاران با بدکاران)، بازگشت روح‌ها به ابدان، تزویج حوریان بهشتی با انسان‌های نیکوکار و شیاطین با بدکاران، قرین شدن انسان با دوستش بعد از اینکه مرگ میانشان جدایی افکنده است؛ احتمالاتی است که در تفسیر آیه بیان شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۷۵-۱۷۶|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۱۰ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۵۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | تکویر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۹ | ||||
| شماره آیه | ۷ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷ سوره تکویر هفتمین آیه از هشتاد و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به کنار هم قرار گرفتن نفس‌ها اشاره شده است که بنابه نظر مفسران چندین احتمال در آن وجود دارد. قرین شدن انسان‌های خوب با یکدیگر و انسان‌های بد با هم (صالحین با صالحین و بدکاران با بدکاران)، بازگشت روح‌ها به ابدان، تزویج حوریان بهشتی با انسان‌های نیکوکار و شیاطین با بدکاران، قرین شدن انسان با دوستش بعد از اینکه مرگ میانشان جدایی افکنده است؛ احتمالاتی است که در تفسیر آیه بیان شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و هنگامی‌که جانها را (با همکیشان) قرین سازند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و آنگاه که جانها را قرین همدگر کنند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به کنار هم قرار گرفتن نفس‌ها اشاره شده است که بنابه نظر مفسران چندین احتمال در آن وجود دارد. قرین شدن انسان‌های خوب با یکدیگر و انسان‌های بد با هم (صالحین با صالحین و بدکاران با بدکاران)، بازگشت روح‌ها به ابدان، تزویج حوریان بهشتی با انسان‌های نیکوکار و شیاطین با بدکاران، قرین شدن انسان با دوستش بعد از اینکه مرگ میانشان جدایی افکنده است؛ احتمالاتی است که در تفسیر آیه بیان شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره تکویر، هشتاد و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تبت و پیش از سوره اعلی نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره تکویر، یک آیه (آیه ۲۸ سوره تکویر) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۶۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۴۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۱۷۵-۱۷۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره تکویر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۳۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
