آیه ۲ سوره تکویر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲ سوره تکویر''' دومین [[آیه]] از هشتاد و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به بی فروغ، پراکنده شدن و سقوط ستارگان آسمان اشاره دارد. «انکدرت» (از ماده انکدار) به | '''آیه ۲ سوره تکویر''' دومین [[آیه]] از هشتاد و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به بی فروغ، پراکنده شدن و سقوط ستارگان آسمان اشاره دارد. «انکدرت» (از ماده انکدار) به معنای سقوط کردن و پراکنده شدن است که ریشه اصلی آن از «کدورت» به معنی تیرگی و تاریکی است و جمع میان هر دو معنا در آیه مورد بحث امکان‌پذیر است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به بی فروغ، پراکنده شدن و سقوط ستارگان آسمان اشاره دارد. «انکدرت» (از ماده انکدار) به | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به بی فروغ، پراکنده شدن و سقوط ستارگان آسمان اشاره دارد. «انکدرت» (از ماده انکدار) به معنای سقوط کردن و پراکنده شدن است که ریشه اصلی آن از «کدورت» به معنی تیرگی و تاریکی است و جمع میان هر دو معنا در آیه مورد بحث امکان‌پذیر است. نظیر این آیه، [[آیه ۲ سوره انفطار]] و [[آیه ۸ سوره مرسلات]] هستند که در آنها نیز به این موضوع اشاره شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۷۱–۱۷۲|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ ۱۸ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۰۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | تکویر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۹ | ||||
| شماره آیه | ۲ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲ سوره تکویر دومین آیه از هشتاد و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به بی فروغ، پراکنده شدن و سقوط ستارگان آسمان اشاره دارد. «انکدرت» (از ماده انکدار) به معنای سقوط کردن و پراکنده شدن است که ریشه اصلی آن از «کدورت» به معنی تیرگی و تاریکی است و جمع میان هر دو معنا در آیه مورد بحث امکان‌پذیر است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و هنگامی‌که ستارگان تیره گردند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و آنگاه که ستارگان رو به خاموشی نهند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به بی فروغ، پراکنده شدن و سقوط ستارگان آسمان اشاره دارد. «انکدرت» (از ماده انکدار) به معنای سقوط کردن و پراکنده شدن است که ریشه اصلی آن از «کدورت» به معنی تیرگی و تاریکی است و جمع میان هر دو معنا در آیه مورد بحث امکان‌پذیر است. نظیر این آیه، آیه ۲ سوره انفطار و آیه ۸ سوره مرسلات هستند که در آنها نیز به این موضوع اشاره شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره تکویر، هشتاد و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تبت و پیش از سوره اعلی نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره تکویر، یک آیه (آیه ۲۸ سوره تکویر) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۶۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۴۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۱۷۱–۱۷۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره تکویر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۳۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
