آیه ۲۶ سوره غاشیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۶ سوره غاشیه''' بیست و ششمین [[آیه]] از هشتاد و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آخرین آیه سوره به [[کافران]] هشدار داده می‌شود که بدانند: «(پس از بازگشت به [[جهان آخرت]]) | '''آیه ۲۶ سوره غاشیه''' بیست و ششمین [[آیه]] از هشتاد و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آخرین آیه سوره به [[کافران]] هشدار داده می‌شود که بدانند: «(پس از بازگشت به [[جهان آخرت]]) مسلماً حساب آنها با [[خداوند]] است.» این آیه به صراحت به مرحله حساب‌رسی اعمال انسان‌ها اشاره دارد و به نظر مکارم مفسر شیعی، این دوی آیه پایانی سوره، در حقیقت هم برای تسلی خاطر و دل‌گرمی [[پیامبر اسلام]] است که از کار خود دلسرد نشود و به کوشش و تبلیغ خود ادامه بدهد و هم نوعی هشدار و انذار به کافران است که بدانند حسابشان در آخرت با کیست و از نتیجه اعمال خود غافل نباشند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آخرین آیه سوره به کافران هشدار داده می‌شود که بدانند: «(پس از بازگشت به جهان آخرت) | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آخرین آیه سوره به کافران هشدار داده می‌شود که بدانند: «(پس از بازگشت به جهان آخرت) مسلماً حساب آنها با خداوند است.» این آیه به صراحت به مرحله حساب‌رسی اعمال انسان‌ها اشاره دارد و به نظر مکارم، این دوی آیه پایانی سوره، در حقیقت هم برای تسلی خاطر و دل‌گرمی پیامبر اسلام است که از کار خود دلسرد نشود و به کوشش و تبلیغ خود ادامه بدهد و هم نوعی هشدار و انذار به کافران است که بدانند حسابشان در آخرت با کیست و از نتیجه اعمال خود غافل نباشند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۳۵–۴۳۶|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۴۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | غاشیه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۶ | ||||
| شماره آیه | ۲۶ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۶ سوره غاشیه بیست و ششمین آیه از هشتاد و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آخرین آیه سوره به کافران هشدار داده می‌شود که بدانند: «(پس از بازگشت به جهان آخرت) مسلماً حساب آنها با خداوند است.» این آیه به صراحت به مرحله حساب‌رسی اعمال انسان‌ها اشاره دارد و به نظر مکارم مفسر شیعی، این دوی آیه پایانی سوره، در حقیقت هم برای تسلی خاطر و دل‌گرمی پیامبر اسلام است که از کار خود دلسرد نشود و به کوشش و تبلیغ خود ادامه بدهد و هم نوعی هشدار و انذار به کافران است که بدانند حسابشان در آخرت با کیست و از نتیجه اعمال خود غافل نباشند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُمْ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آن‌گاه حساب ایشان با ما خواهد بود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«سپس حساب آنان با ماست»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آخرین آیه سوره به کافران هشدار داده می‌شود که بدانند: «(پس از بازگشت به جهان آخرت) مسلماً حساب آنها با خداوند است.» این آیه به صراحت به مرحله حساب‌رسی اعمال انسان‌ها اشاره دارد و به نظر مکارم، این دوی آیه پایانی سوره، در حقیقت هم برای تسلی خاطر و دل‌گرمی پیامبر اسلام است که از کار خود دلسرد نشود و به کوشش و تبلیغ خود ادامه بدهد و هم نوعی هشدار و انذار به کافران است که بدانند حسابشان در آخرت با کیست و از نتیجه اعمال خود غافل نباشند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره غاشیه، هشتاد و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره ذاریات و پیش از سوره کهف نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره غاشیه، یک آیه (آیه ۲۲) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۴۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۵۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۴۳۵–۴۳۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره غاشیه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۰۵.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
