آیه ۶ سوره شمس: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه}}
{{جعبه اطلاعات آیه}}


'''آیه ۶ سوره شمس''' ششمین [[آیه]] از نود و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید.
'''آیه ۶ سوره شمس''' ششمین [[آیه]] از نود و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، به زمین و خالق آن سوگند یاد شده است. به عقیده مکارم مفسر شیعی، اهمیت سوگند به زمین نیز به این دلیل است که زمین محل زندگی انسان‌ها و تمام موجودات زمین است و بالاتر از آن نشانه‌ای است بر وجود آفریننده دانایی که این نظام را با این همه عظمت و شگفتی خلق کرده است.  


== متن ==
== متن ==
خط ۱۸: خط ۱۸:


== محتوا ==
== محتوا ==
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه <ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱|ج=۱}}</ref>
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آیه مورد بحث، به زمین و خالق آن سوگند یاد شده است. به عقیده مکارم، اهمیت سوگند به زمین نیز به این دلیل است که زمین محل زندگی انسان‌ها و تمام موجودات زمین است و بالاتر از آن نشانه‌ای است بر وجود آفریننده دانایی که این نظام را با این همه عظمت و شگفتی خلق کرده است. تعبیر «طحاها» به معنای انبساط و گستردگی گفته شده و در اینجا برخی مفسران آن را اشاره به حرکت زمین دانسته‌اند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۳-۴۴|ج=۲۷}}</ref>


== شأن نزول و ترتیب ==
== شأن نزول و ترتیب ==

نسخهٔ ‏۲۲ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۴۶

آیه ۶ سوره شمس
مشخصات قرآنی
نام سورهشمس
تعداد آیات سوره۱۵
شماره آیه۶
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۱۹
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۶ سوره شمس ششمین آیه از نود و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، به زمین و خالق آن سوگند یاد شده است. به عقیده مکارم مفسر شیعی، اهمیت سوگند به زمین نیز به این دلیل است که زمین محل زندگی انسان‌ها و تمام موجودات زمین است و بالاتر از آن نشانه‌ای است بر وجود آفریننده دانایی که این نظام را با این همه عظمت و شگفتی خلق کرده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا آیهٔ ۶ از سورهٔ ۹۱ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و سوگند به زمین و به آن که آن‌را بگسترد»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و سوگند به زمین و آنکه آن را بگسترد»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آیه مورد بحث، به زمین و خالق آن سوگند یاد شده است. به عقیده مکارم، اهمیت سوگند به زمین نیز به این دلیل است که زمین محل زندگی انسان‌ها و تمام موجودات زمین است و بالاتر از آن نشانه‌ای است بر وجود آفریننده دانایی که این نظام را با این همه عظمت و شگفتی خلق کرده است. تعبیر «طحاها» به معنای انبساط و گستردگی گفته شده و در اینجا برخی مفسران آن را اشاره به حرکت زمین دانسته‌اند.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره شمس، نود و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره قدر و پیش از سوره بروج نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.