آیه ۸ سوره طلاق: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۸ سوره طلاق''' هشتمین [[آیه]] از شصت و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۸ سوره طلاق''' هشتمین [[آیه]] از شصت و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. این آیه برای هشدار به [[مسلمانان]] به بیان سرگذشت اقوام گذشته که از فرمان‌های الهی سرپیچی کرده و به [[عذاب]] و هلاکت دچار شدند؛ پرداخته است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که شیوه [[قرآن]] به اینگونه است که بعد از بیان یک سری از [[احکام]]، به سرانجام [[امت]]<nowiki/>های گذشته اشاره می‌کند تا مسلمانان نتیجه [[اطاعت]] یا سرکشی و مخالفت با فرامین الهی را بدانند و ببینند تا بتوانند در زندگی خود راه درست را انتخاب کنند. در این آیه نیز بیان می‌شود که «چه بسیار بودند اهالی شهرها و آبادی‌ها که با فرامین [[خدا]] و [[پیامبرانش]] مخالفت کردند و خداوند آنها را به عذاب و مجازاتی سنگین و وحشتناک نابود کرد.» به گفته مکارم، عبارت «حساباً شدیداً» یا به این معناست که حسابی دقیق همراه با سختگیری بوده یا اینکه مجازاتی شدید که در نتیجه حساب دقیق روی داده است. در هر صورت آیه اشاره دارد به عذاب [[گناه‌کاران]] سرکشی که گروهی با طوفان، گروهی با زلزله، گروهی با صاعقه و مانند آن از بین رفتند و خانه‌ها و شهرهای خراب‌شان درس [[عبرت]] برای آیندگان شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۵۴-۲۵۵|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۱۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۱۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طلاق | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۲ | ||||
| شماره آیه | ۸ | ||||
| شماره جزء | ۲۸ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸ سوره طلاق هشتمین آیه از شصت و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. این آیه برای هشدار به مسلمانان به بیان سرگذشت اقوام گذشته که از فرمان‌های الهی سرپیچی کرده و به عذاب و هلاکت دچار شدند؛ پرداخته است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَكَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ عَتَتْ عَنْ أَمْرِ رَبِّهَا وَرُسُلِهِ فَحَاسَبْنَاهَا حِسَابًا شَدِيدًا وَعَذَّبْنَاهَا عَذَابًا نُكْرًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و چه بسیار (اهالی) شهرهایی که از فرمان پروردگارشان و (فرمان) رسول او سرپیچی کردند آنگاه به سختی از آنان حساب کشیدیم و به عذابی سخت عذابشان کردیم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و چه بسا شهرها که [اهالی آن] از فرمان پروردگارش و پیامبران او سرپیچید، آنگاه به سختی از آنان حساب کشیدیم، و به عذابی بی‌مانند معذبشان داشتیم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که شیوه قرآن به اینگونه است که بعد از بیان یک سری از احکام، به سرانجام امت‌های گذشته اشاره می‌کند تا مسلمانان نتیجه اطاعت یا سرکشی و مخالفت با فرامین الهی را بدانند و ببینند تا بتوانند در زندگی خود راه درست را انتخاب کنند. در این آیه نیز بیان می‌شود که «چه بسیار بودند اهالی شهرها و آبادی‌ها که با فرامین خدا و پیامبرانش مخالفت کردند و خداوند آنها را به عذاب و مجازاتی سنگین و وحشتناک نابود کرد.» به گفته مکارم، عبارت «حساباً شدیداً» یا به این معناست که حسابی دقیق همراه با سختگیری بوده یا اینکه مجازاتی شدید که در نتیجه حساب دقیق روی داده است. در هر صورت آیه اشاره دارد به عذاب گناه‌کاران سرکشی که گروهی با طوفان، گروهی با زلزله، گروهی با صاعقه و مانند آن از بین رفتند و خانه‌ها و شهرهای خراب‌شان درس عبرت برای آیندگان شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره طلاق، شصت و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و نهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره دهر و پیش از سوره بینه نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند. در سوره طلاق، یک آیه ناسخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۵۶۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۵۴۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۵۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۵۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۲۵۴-۲۵۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طلاق»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۸۵.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
