آیه ۶ سوره واقعه: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۶ سوره واقعه''' ششمین [[آیه]] از پنجاه و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۶ سوره واقعه''' ششمین [[آیه]] از پنجاه و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه موردبحث، به وضعیت کوه‌ها در هنگام برپایی [[قیامت]] اشاره شده که بر اثر آن زلزله عظیم کوه‌ها به صورت غبار پراکنده‌ای در می‌آیند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: [[قرآن]] در این آیه اشاره دارد به این مطلب که پس از زلزله و به هم کوبیده شدن کوه‌ها، آن کوه‌های با عظمت به شکل غبار پراکنده در فضا درمی‌آیند. به گزارش وی، در لغت «هباء» به معنای (غبار) و «منبث» به معنی (پراکنده) گفته شده است. برخی نیز گفته‌اند: «هباء» آن غبارهای بسیار کوچکی است که در هوا معلق هستند و در حال عادی دیده نمی‌شوند و فقط در روزنه‌ای از نور آفتاب که به محل تاریک می‌تابد؛ قابل مشاهده‌اند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۰۱|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۲۳ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۴۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | واقعه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۶ | ||||
| شماره آیه | ۶ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶ سوره واقعه ششمین آیه از پنجاه و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه موردبحث، به وضعیت کوه‌ها در هنگام برپایی قیامت اشاره شده که بر اثر آن زلزله عظیم کوه‌ها به صورت غبار پراکنده‌ای در می‌آیند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَكَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و چون غبار پراکنده گردند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و همچون غباری پراکنده گردد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در این آیه اشاره دارد به این مطلب که پس از زلزله و به هم کوبیده شدن کوه‌ها، آن کوه‌های با عظمت به شکل غبار پراکنده در فضا درمی‌آیند. به گزارش وی، در لغت «هباء» به معنای (غبار) و «منبث» به معنی (پراکنده) گفته شده است. برخی نیز گفته‌اند: «هباء» آن غبارهای بسیار کوچکی است که در هوا معلق هستند و در حال عادی دیده نمی‌شوند و فقط در روزنه‌ای از نور آفتاب که به محل تاریک می‌تابد؛ قابل مشاهده‌اند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره واقعه، پنجاه و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طه و پیش از سوره شعراء نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۸۱ و ۸۲) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره واقعه، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۳۸۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۱۹۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۲۰۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره واقعه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۴۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
