آیه ۱۵ سوره واقعه: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۵ سوره واقعه''' پانزدهمین [[آیه]] از پنجاه و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۵ سوره واقعه''' پانزدهمین [[آیه]] از پنجاه و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. از این آیه تا [[آیه ۲۶ سوره واقعه|آیه ۲۶]] سوره به شرح و معرفی [[نعمت]]<nowiki/>های [[سابقون]] مقرب درگاه [[خداوند]] پرداخته که این نعمت‌ها را در ۷ بخش توصیف کرده است. اولین نعمتی که در اینجا گفته شده، «تخت‌هایی هستند که در یک صف و کنار یکدیگر به‌هم پیوسته‌اند.» | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: [[قرآن]] در این آیه به نخستین نعمتی را که سابقون مقرب از آن برخوردار هستند اینگونه اشاره می‌کند: «آنها بر تخت‌هایی که صف کشیده و به هم پیوسته‌اند؛ قرار دارند.» به گزارش مکارم، «سرر» جمع سریر و از ماده (سرور) به معنای تخت‌هایی است که صاحبان نعمت در مجالس سرور و دوستی بر آنها می‌نشینند و «موضون» از ماده (وضن) در اصل به معنای بافتن زره است و در اینجا منظور تخت‌هایی است که کاملا در کنار هم قرار گرفته و به هم وصل هستند. به گزارش وی، ساختمان این تخت‌ها و نحوه قرار گرفتن‌شان نشان از مجلس انس و شادمانی و سروری دارد که با هیچ زبان و بیانی قابل وصف نیست و تنها نشان‌دهنده این است که یکی از مهم‌ترین لذات آنجا همین جلسات انس و همنشینی‌های دوستانه است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۱۰-۲۱۱|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۲۴ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۰۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | واقعه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۶ | ||||
| شماره آیه | ۱۵ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۵ سوره واقعه پانزدهمین آیه از پنجاه و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. از این آیه تا آیه ۲۶ سوره به شرح و معرفی نعمت‌های سابقون مقرب درگاه خداوند پرداخته که این نعمت‌ها را در ۷ بخش توصیف کرده است. اولین نعمتی که در اینجا گفته شده، «تخت‌هایی هستند که در یک صف و کنار یکدیگر به‌هم پیوسته‌اند.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
عَلَىٰ سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بر تختهای گوهرنشان (خواهند نشست)»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بر تختهای گوهرنشان»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در این آیه به نخستین نعمتی را که سابقون مقرب از آن برخوردار هستند اینگونه اشاره می‌کند: «آنها بر تخت‌هایی که صف کشیده و به هم پیوسته‌اند؛ قرار دارند.» به گزارش مکارم، «سرر» جمع سریر و از ماده (سرور) به معنای تخت‌هایی است که صاحبان نعمت در مجالس سرور و دوستی بر آنها می‌نشینند و «موضون» از ماده (وضن) در اصل به معنای بافتن زره است و در اینجا منظور تخت‌هایی است که کاملا در کنار هم قرار گرفته و به هم وصل هستند. به گزارش وی، ساختمان این تخت‌ها و نحوه قرار گرفتن‌شان نشان از مجلس انس و شادمانی و سروری دارد که با هیچ زبان و بیانی قابل وصف نیست و تنها نشان‌دهنده این است که یکی از مهم‌ترین لذات آنجا همین جلسات انس و همنشینی‌های دوستانه است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره واقعه، پنجاه و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طه و پیش از سوره شعراء نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۸۱ و ۸۲) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره واقعه، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۳۹۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۲۰۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۲۱۰-۲۱۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره واقعه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۴۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
