بدون تصویر

آیه ۹ سوره واقعه: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه}}
{{جعبه اطلاعات آیه}}


'''آیه ۹ سوره واقعه''' نهمین [[آیه]] از پنجاه و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. «اصحاب المشئمة» گروه دوم انسان‌ها هستند که در [[روز قیامت]] نامه اعمال‌شان به دست چپ داده می‌شود و این نشانه تیره روزی و بدبختی آنان است.  
'''آیه ۹ سوره واقعه''' نهمین [[آیه]] از پنجاه و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. «اصحاب المشئمة» گروه دوم انسان‌ها هستند که در [[روز قیامت]] نامه اعمال‌شان به دست چپ داده می‌شود و این نشانه تیره‌روزی و بدبختی آنان است.


== متن ==
== متن ==
خط ۱۸: خط ۱۸:


== محتوا ==
== محتوا ==
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: [[قرآن]] در این آیه به دسته دوم انسان‌ها اشاره دارد که بنابه متن آیه «اصحاب المشئمة» نامیده می‌شوند. این گروه کسانی هستند که نامه عمل‌شان به دست چپ داده شده و افرادی هستند که در آن روز به بیچارگی و بدبختی معرفی می‌گردند. به گزارش مکارم، تعبیر «ما اصحاب المشئمة» نهایت شقاوت و تیره روزی آنان را نشان می‌دهد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۰۳-۲۰۴|ج=۲۳}}</ref>
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: [[قرآن]] در این آیه به دسته دوم انسان‌ها اشاره دارد که بنابه متن آیه «اصحاب المشئمة» نامیده می‌شوند. این گروه کسانی هستند که نامه عمل‌شان به دست چپ داده شده و افرادی هستند که در آن روز به بیچارگی و بدبختی معرفی می‌گردند. به گزارش مکارم، تعبیر «ما اصحاب المشئمة» نهایت شقاوت و تیره‌روزی آنان را نشان می‌دهد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۰۳–۲۰۴|ج=۲۳}}</ref>


== شأن نزول و ترتیب ==
== شأن نزول و ترتیب ==
خط ۳۹: خط ۳۹:
{{ناوبری آیات}}
{{ناوبری آیات}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}


[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۳۴

آیه ۹ سوره واقعه
مشخصات قرآنی
نام سورهواقعه
تعداد آیات سوره۹۶
شماره آیه۹
شماره جزء۲۷
شماره حزب۱۰۷
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۹ سوره واقعه نهمین آیه از پنجاه و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. «اصحاب المشئمة» گروه دوم انسان‌ها هستند که در روز قیامت نامه اعمال‌شان به دست چپ داده می‌شود و این نشانه تیره‌روزی و بدبختی آنان است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ آیهٔ ۹ از سورهٔ ۵۶ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و سمت چپی‌ها! امّا چه سمت چپی‌هایی»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و [دیگری‌] اصحاب شمال، و چه حال دارند اصحاب شمال‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در این آیه به دسته دوم انسان‌ها اشاره دارد که بنابه متن آیه «اصحاب المشئمة» نامیده می‌شوند. این گروه کسانی هستند که نامه عمل‌شان به دست چپ داده شده و افرادی هستند که در آن روز به بیچارگی و بدبختی معرفی می‌گردند. به گزارش مکارم، تعبیر «ما اصحاب المشئمة» نهایت شقاوت و تیره‌روزی آنان را نشان می‌دهد.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره واقعه، پنجاه و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طه و پیش از سوره شعراء نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۸۱ و ۸۲) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره واقعه، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.