آیه ۵ سوره لیل
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | لیل | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۱ | ||||
| شماره آیه | ۵ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵ سوره لیل پنجمین آیه از نود و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه انسان‌ها بر اساس سعی و تلاش‌شان به دو گروه تقسیم می‌شوند که گروه اول آنها دارای دو ویژگی «انفاق در راه خدا» و «تقوا» هستند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس اما کسی‌که بخشید و پرهیزگاری کرد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«حال اگر کسی [مالی] بخشید و پروا و پرهیز ورزید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه انسان‌ها بر اساس سعی و تلاش‌شان به دو گروه تقسیم می‌شوند که گروه اول آنها دارای دو ویژگی «انفاق در راه خدا» و «تقوا» هستند. به گزارش مکارم، تأکید بر «تقوا» پس از اشاره به انفاق اموال، به جهت لزوم داشتن نیت درست و اخلاص به هنگام انفاق کردن و به دور بودن از هرگونه منت، اذیت و آزار پس از آن است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره لیل، نود و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره اعلی و پیش از سوره فجر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۸۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۰۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۷۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره لیل»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۵۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
