آیه ۲۵ سوره معارج
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | معارج | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۴ | ||||
| شماره آیه | ۲۵ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۵ سوره معارج بیست و پنجمین آیه از هفتادمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبل، برطبق این آیه «سائل» و «محروم» گروهی هستند که نمازگزاران در اموالشان حق آنان را معین کرده و به آنان می‌پردازند. به عقیده مکارم مفسر شیعی، قرآن در این سه آیه اخیر ارتباط مستمر با خداوند و خلق او را، دو صفت از صفات نیکوی نمازگزاران برشمرده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«برای گدا و محروم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«برای خواهنده و بی‌بهره»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیه قبل، برطبق این آیه «سائل» و «محروم» گروهی هستند که نمازگزاران در اموالشان حق آنان را معین کرده و به آنان می‌پردازند. به گزارش او بر طبق روایات اسلامی، «سائل» به کسی می‌گویند که نیاز خود را ابراز کرده و از مردم تقاضا می‌کند. ولی «محروم» کسی است که در کسب و کارش تلاش می‌کند؛ اما زندگیش به سختی می‌گذرد و شرم و حیای او مانع از درخواست از مردم است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره معارج، هفتادمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره حاقه و پیش از سوره نبأ نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه اول از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره معارج، یک یا دو آیه منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۶۴۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۱۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۳۱–۳۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره معارج»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۷۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
