آیه ۲۰ سوره واقعه
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | واقعه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۶ | ||||
| شماره آیه | ۲۰ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۰ سوره واقعه بیستمین آیه از پنجاه و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. میوه‌های گوناگون و فراوان بهشتی چهارمین نعمتی است که در اختیار بهشتیان (سابقون) قرار می‌گیرد و از آن میوه‌ها تناول می‌کنند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَفَاكِهَةٍ مِمَّا يَتَخَيَّرُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«(و به گرد آنان می‌گردند) با میوه‌هایی که برمی‌گزیند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و میوه‌هایی از آنچه بر می‌گزینند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: بنابه متن آیه از «سابقون» در باغ‌های بهشتی با میوه‌های گوناگون و رنگارنگ بهشتی پذیرایی می‌گردد. به گزارش مکارم، مقدم داشتن میوه بر غذا و گوشت به این خاطر است که میوه از نظر تغذیه بهتر و عالی‌تر است؛ علاوه بر آنکه میوه قبل از غذا لطف دیگری دارد. به گزارش او، هرچند شاخه‌های درختان بهشت کاملاً در اختیار و در دسترس بهشتیان هستند که در هر زمان که بخواهند و شخصاً از آن میوه‌ها استفاده کنند. اما اینکه خدمت‌کارانی با آن توصیفات زیبا و دل‌پذیر بیایند و غذا یا میوه را به عنوان پذیرایی به بهشتیان عرضه کنند؛ لطف بیشتری دارد. ضمن اینکه این کار به نوعی احترام و تکریم مضاعف مهمانان بهشتی است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره واقعه، پنجاه و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طه و پیش از سوره شعراء نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۸۱ و ۸۲) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره واقعه، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۳۹۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۲۰۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۲۱۳–۲۱۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره واقعه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۴۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
