آیه ۶ سوره نازعات
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نازعات | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۶ | ||||
| شماره آیه | ۶ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶ سوره نازعات ششمین آیه از هفتاد و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. به دنبال سوگندهای آیات پیشین که بر وقوع قیامت تأکید داشتند؛ در این آیه به لرزه درآمدن زمین توسط زلزله‌های سنگین در آستانه برپایی قیامت اشاره شده است. بنابه نظر اکثر مفسران منظور از «راجفه» در آیه، همان صیحه یا نفخه صور اول است که با دمیده شدن آن همه دنیا و موجوداتش نابود می‌شوند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«در آن روز زلزله‌ای درمی‌گیرد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«روزی که [زمین] لرزنده بلرزد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که به دنبال سوگندهای آیات پیشین که بر وقوع قیامت تأکید داشتند؛ در این آیه به لرزه درآمدن زمین توسط زلزله‌های سنگین در آستانه برپایی قیامت اشاره شده است. بنابه نظر اکثر مفسران منظور از «راجفه» در آیه، همان صیحه یا نفخه صور اول است که با دمیده شدن آن همه دنیا و موجوداتش نابود می‌شوند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره نازعات، هفتاد و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتاد و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره نبأ و پیش از سوره انفطار نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۳۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۲۸۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۸۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نازعات»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۸۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
