آیه ۱۳ سوره لیل
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | لیل | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۱ | ||||
| شماره آیه | ۱۳ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۳ سوره لیل سیزدهمین آیه از نود و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به این نکته اشاره می‌شود که مالکیت دنیا و آخرت در دست خداوند است و او به اطاعت و ایمان انسان‌ها هیچ نیازی ندارد و معصیت آنها نیز برایش زیان و ضرری به دنبال ندارد؛ بلکه این امور به سود و زیان انسان‌ها مربوط می‌شود.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و قطعاً آخرت و دنیا همه از آن ماست»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و بی‌گمان [جهان] واپسین و نخستین ما راست»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به این نکته اشاره می‌شود که مالکیت دنیا و آخرت در دست خداوند است و او به اطاعت و ایمان انسان‌ها هیچ نیازی ندارد و معصیت آنها نیز برایش زیان و ضرری به دنبال ندارد؛ بلکه این امور به سود و زیان انسان‌ها مربوط می‌شود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره لیل، نود و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره اعلی و پیش از سوره فجر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۸۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۰۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۸۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره لیل»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۵۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
