آیه ۲ سوره جن
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | جن | ||||
تعداد آیات سوره | ۲۸ | ||||
شماره آیه | ۲ | ||||
شماره جزء | ۲۹ | ||||
شماره حزب | ۱۱۵ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲ سوره جن دومین آیه از هفتاد و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. از این آیه به بعد، گفتگوی جنیان درباره قرآن با دوازده جمله که با انّ آغاز میشود؛ آورده شده است. اولین جمله آنان در مورد جنبه هدایت قرآن است و آنها به یاران خود میگویند: ما به آن ایمان آورده و برای خداوند شریکی قرار نمیدهیم.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
يَهْدِي إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ ۖ وَلَنْ نُشْرِكَ بِرَبِّنَا أَحَدًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به راه راست هدایت میکند، پس به آن ایمان آوردیم و هرگز کسی را با پروردگار خود شریک نمیسازیم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«که به راستی راه مینماید، آنگاه به آن ایمان آوردیم، و هرگز برای پروردگارمان کسی را شریک نمیآوریم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که از این آیه به بعد، گفتگوی جنیان درباره قرآن با دوازده جمله که با انّ آغاز میشود؛ آورده شده است. اولین جمله آنان در مورد جنبه هدایت قرآن است و آنها به یاران خود میگویند: ما به آن ایمان آورده و برای خداوند شریکی قرار نمیدهیم. به گزارش مکارم، تعبیر به «رشد» معنای گستردهای دارد و اشاره به راهی راست، روشن و واضح است که پیمودنش موجب سعادت انسان میشود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره جن، هفتاد و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهلمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره اعراف و پیش از سوره یس نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۶۶۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۷۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۷۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۱۰۳-۱۰۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره جن»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۵۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.