بدون تصویر

آیه ۱۶ سوره لیل

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۱۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۶ توسط Shahroudi (بحث | مشارکت‌ها) (ابرابزار)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۱۶ سوره لیل
مشخصات قرآنی
نام سورهلیل
تعداد آیات سوره۲۱
شماره آیه۱۶
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۱۹
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۶ سوره لیل شانزدهمین آیه از نود و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. تکذیب آیات الهی و پشت کردن به آنها، توصیف دیگر بدبخت‌ترین انسان‌هاست که در این آیه به آن اشاره شده است. بنابه نظر مفسران، معیار قرآن برای خوش‌بختی و بدبختی انسان‌ها ایمان و کفر آنهاست.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ آیهٔ ۱۶ از سورهٔ ۹۲ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«کسی‌که دروغ انگاشت و روی‌گردان شد»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«همان کسی که [حق را] انکار کرد و روی بر تافت‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که تکذیب آیات الهی و پشت کردن به آنها، توصیف دیگر بدبخت‌ترین انسان‌هاست که در این آیه به آن اشاره شده است. بنابه نظر مفسران، معیار قرآن برای خوش‌بختی و بدبختی انسان‌ها ایمان و کفر آنهاست.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره لیل، نود و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره اعلی و پیش از سوره فجر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.