آیه ۱۷ سوره تکویر
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | تکویر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۹ | ||||
| شماره آیه | ۱۷ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۷ سوره تکویر هفدهمین آیه از هشتاد و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه موردبحث به دومین سوگند در این سوره اشاره دارد که خداوند به زمان پایان شب قسم می‌خورد. شبیه این سوگند در آیه ۳۳ سوره مدثر نیز آمده است. در اینجا اهمیت سوگند خوردن به شب به خاطر فواید بسیار این نعمت الهی است که شامل آرامش روح و جسم، تعادل حرارت خورشید و امکان ادامه حیات بر روی زمین می‌شود. اما ممکن است که تکیه بر پایان شب در اینجا به این خاطر باشد که با نزدیک شدن زمان صبح، دوباره حرکت و تکاپو در عالم دنیا شروع می‌شود و همچنین این هنگام از شبانه‌روز بهترین زمان برای نیایش و عبادت پروردگار است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و به شب چون بازگردد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و سوگند به شب چون برود»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آیه موردبحث به دومین سوگند در این سوره اشاره دارد که خداوند به زمان پایان شب قسم می‌خورد. شبیه این سوگند در آیه ۳۳ سوره مدثر نیز آمده است. در اینجا اهمیت سوگند خوردن به شب به خاطر فواید بسیار این نعمت الهی است که شامل آرامش روح و جسم، تعادل حرارت خورشید و امکان ادامه حیات بر روی زمین می‌گردد. اما ممکن است که تکیه بر پایان شب در اینجا به این خاطر باشد که با نزدیک شدن زمان صبح، دوباره حرکت و تکاپو در عالم دنیا شروع می‌شود و همچنین این هنگام از شبانه‌روز بهترین زمان برای نیایش و عبادت پروردگار است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره تکویر، هشتاد و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تبت و پیش از سوره اعلی نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره تکویر، یک آیه (آیه ۲۸ سوره تکویر) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۶۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۵۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۱۹۱–۱۹۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره تکویر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۳۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
