آیه ۱۴ سوره معارج
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | معارج | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۴ | ||||
| شماره آیه | ۱۴ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۴ سوره معارج چهاردهمین آیه از هفتادمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیات قبل، قرآن بیان می‌دارد که از شدت هول و وحشت روز قیامت انسان همه دوستان و نزدیکان خود را فراموش می‌کند و حتی دوست دارد همه آنها و تمام انسان‌های روی زمین همگی فدا شوند تا او از آن وضعیت دهشت‌بار نجات یابد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَمَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنْجِيهِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و حتی (آماده است) تمام کسانی را که روی زمین هستند (فدا کند) آنگاه (این کار) او را برهاند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«همچنین هر کس که در روی زمین است، آنگاه باز رهاندش»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیات قبل، قرآن بیان می‌دارد که از شدت هول و وحشت روز قیامت انسان همه دوستان و نزدیکان خود را فراموش می‌کند و حتی دوست دارد همه آنها و تمام انسان‌های روی زمین همگی فدا شوند تا او از آن وضعیت دهشت‌بار نجات یابد. به گزارش مکارم، برخی مفسران معتقدند تعبیر «ثم» نشان می‌دهد که آنان خودشان هم می‌دانند این فدیه‌ها بعید است اثر کند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره معارج، هفتادمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره حاقه و پیش از سوره نبأ نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه اول از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره معارج، یک یا دو آیه منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۶۴۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۲۲-۲۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره معارج»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۷۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
