آیه ۴۴ سوره واقعه

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۱۰ توسط Roshana (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۴۴ سوره واقعه
مشخصات قرآنی
نام سورهواقعه
تعداد آیات سوره۹۶
شماره آیه۴۴
شماره جزء۲۷
شماره حزب۱۰۷
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۴۴ سوره واقعه چهل و چهارمین آیه از پنجاه و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه برای تأکید بر شدت عذاب «اصحاب الشمال» سایه‌ای که جایگاه آنان است؛ بدون سرما و برودت و بی هیچ فایده توصیف شده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 لَا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ آیهٔ ۴۴ از سورهٔ ۵۶ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«نه خنک است و نه ارزشمند»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«که نه خنک است و نه خوش‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در تأکید بر سختی و شدت عذاب جهنمیان و جایگاهشان در جهنم چنین می‌گوید: «سایه‌ای که نه برودت دارد و نه فایده.» به گزارش او، سایبان معمولا انسان را از گزند آفتاب یا باد و باران نگه می‌دارد یا منافع دیگری دارد. اما بنابه متن آین این سایه و سایبان هیچ فایده‌ای برای آنها ندارد. تعبیر «کریم» از ماده (کرامت) به معنی مفید فایده است و در اعراب مرسوم است اگر بخواهند چیزی را بدون فایده معرفی کنند؛ می‌گویند: «لاکرامة فیه». بنابراین از آنجایی که این سایه جز شر و زیانی چیزی ندارد؛ قرآن نیز برای تعریف آن از این تعبیر استفاده کرده است.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره واقعه، پنجاه و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طه و پیش از سوره شعراء نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۸۱ و ۸۲) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره واقعه، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.